Er zijn mensen die een boek openslaan om even te ontsnappen aan de wereld, of die tussen diezelfde bladzijden hun hele wereld terugvinden. Maureen Slotman is daar een fantastisch voorbeeld van. Ze woont in het hart van Twente, waar de stilte soms precies datgene zegt of laat voelen wat woorden niet hoeven te doen. In dat opzicht vond Maureen een nieuw thuis: niet buiten, maar tussen de boeken.

Opgestaan vanuit een moeilijke periode

Wie haar nu ziet stralen op haar Instagram-pagina @boekenvanmaureen, zou niet denken dat lezen ooit níet haar passie was. “Toen ik jonger was, vond ik lezen helemaal niks,” vertelt Maureen. “Mijn moeder zei altijd: ‘Maureen, ga eens een boek lezen.’ Maar ik vond het saai. Ik had er gewoon niks mee.”

Tot het leven even stilviel vanwege een burn-out, maar uiteindelijk ook de poort opende naar iets nieuws. “Ik wilde gewoon iets doen om mijn hoofd uit te zetten,” zegt ze. “Iets om me beter te voelen.”

Het was haar schoonzus die haar dat duwtje gaf. “Ze zei: ‘Lees nou eens een boek.’ En ik dacht: nee joh, niks voor mij.” Ze lacht, bijna verlegen als ze eraan terugdenkt. “Ik had er toch eentje besteld. En toen ik begon, dacht ik: dit is het, en ik ben niet meer gestopt.”

Dat eerste boek, Onvermijdelijk verlangen van Julie Anne Palm, werd haar reddingslijn. “Na het eerste deel moest ik meteen door naar boek twee en drie. Ik wilde weten hoe het verder ging, en sindsdien is het niet meer gestopt.”

Een boekenwereld vol warmte

Wat begon als een toevlucht, groeide uit tot een eigen universum: haar boekenwereld. Maureen startte haar Instagram-pagina niet met het idee om groot te worden. “Ik dacht gewoon: laat ik delen wat ik lees.”

Maar die kleine stap veranderde alles. Haar feed ademt zachtheid. Je voelt dat alles wat ze deelt met liefde is gemaakt. “Ik vind het geweldig om recensies te plaatsen, en vooral om contact te hebben met schrijfsters. Dat vind ik zo bijzonder. Dat had ik nooit gedacht, maar het kwam gewoon vanzelf op mijn pad.”

Ze ontdekte dat de boekenwereld niet alleen een wereld van verhalen is, maar ook van verbinding. “Je deelt iets wat jou raakt, en dan reageren mensen die precies datzelfde voelen. Dat is echt mooi.”

De kracht van fantasie

Boeken brachten niet alleen afleiding, maar ook een nieuw soort kracht. “Ik vind het geweldig om mezelf te verliezen in een wereld die niet echt is,” zegt Maureen. “Op het moment dat je leest, lijkt het echt. Dat is superfijn. Het is een manier om even te verdwijnen; op een goede manier natuurlijk.”

Ze lacht wanneer ze zegt: “Het zou wat zijn als er ineens een draak over het huis vloog.”

Maar achter die grap schuilt een diepe waarheid: boeken geven haar inderdaad de ruimte om te zijn, te dromen en te voelen. Soms spiegelen ze haar eigen leven. “Ik heb wel eens boeken gelezen over perfectionisme of autisme, en dan denk ik: ‘Ja, dat herken ik!’”

Het zijn die momenten van herkenning waarin ze niet alleen de personages leert kennen, maar ook zichzelf.

Haar inspiratie: Nicole Schelling

Wanneer ze praat over wie haar inspireert, verschijnt een twinkeling in haar ogen. “Nicole Schelling,” zegt ze direct. “Haar verhalen raken me enorm. Hoe zij schrijft, gaat echt op je gevoel werken. Je leeft mee met de personages, en dat vind ik zo knap!”

Schellings Mijn Monster werd haar eerste kennismaking met het genre dark romance. “Dat was haar eerste dark romance, en ook mijn eerste,” vertelt Maureen. “Vanaf dat moment wist ik: hier wil ik meer van lezen. In het echte leven kan dark romance niet, maar dat maakt het juist zo bijzonder om te lezen.”

Toch blijft de liefde voor boeken niet bij lezen alleen. Er kriebelt iets van binnen bij Maureen: een droom die toch wat twijfels kent. Die twijfel is herkenbaar, menselijk en maakt haar juist zo puur. “Je moet het misschien gewoon doen,” zegt ze dan half tegen zichzelf. “Dan kom je er vanzelf achter.”

Vertrouw op je eigen kracht, en Maureen weet dat dat precies is waar het om draait.

De weg uit een hectische periode

Wanneer ze terugblikt op haar burn-out, zegt ze zacht: “Dat heb je goed gedaan.”

Het zijn simpele woorden, maar ze dragen alles. “Ik bedoel daarmee: uit de burn-out komen, alles aanpakken om eruit te komen. De boeken hebben daar een heel groot aandeel in gehad.”

Lezen werd haar rustpunt en haar spiegel. Nu helpt ze anderen. “Als ik iemand spreek die in een burn-out zit, vraag ik altijd: lees jij ook boeken? Nee? Dan zeg ik: ga het maar doen. Je ontsnapt even uit je eigen wereld.”

Thuis in rust en eenvoud

Maureen noemt zichzelf introvert. “Ik ben gewoon graag thuis. Boekje erbij, kaarsjes aan. Dat is mijn geluk, en dat is helemaal goed.”

Op haar Instagram deelt ze die sfeer: een zachte wereld van rust, liefde en papier. Precies daarin schuilt haar kracht. Ze is niet bezig met uiterlijk vertoon, maar met echtheid. “Ik vind het al bizar wat ik met mijn pagina bereikt heb,” zegt ze. “Dat mensen echt mijn recensies lezen, reageren en volgen, dat is echt bijzonder!”

Toch weet ze: groei is nooit lineair. Het is net als lezen; sommige hoofdstukken doen pijn, maar brengen je wel verder.

De essentie van kracht

Als het gesprek komt op wat kracht voor haar betekent, denkt ze even na. “Praten over je gevoel,” zegt ze dan. “Niet alles maar wegstoppen. Daar red je het niet mee.”

Ze weet hoe moeilijk dat kan zijn, zeker als je van nature liever observeert dan deelt. Maar ze doet het, stap voor stap, woord voor woord. In elk boek dat ze leest, in elke post die ze schrijft en in elk gesprek waarin ze eerlijk durft te zijn. Want daar, in die openheid, schuilt haar echte kracht.

De vrouw achter de boeken

Wie Maureen ziet, ziet een vrouw die zoveel meer is dan een boekenliefhebber. Ze is een voorbeeld van groei, van opnieuw beginnen en van persoonlijke ontwikkeling. Ze laat zien dat kracht niet altijd luid hoeft te zijn. Soms is het een kwestie van het omslaan van een bladzijde. Het besef is er bij haar: ik mag gewoon zijn wie ik ben.

En wie weet dat er ergens in Twente misschien al een notitieboekje op tafel ligt, met ideeën, zinnen en dromen. De eerste schets van een toekomstig verhaal, van haar hand. Diep vanbinnen weet ze het al: “Je moet het gewoon doen.”

Met die woorden verbeeldt ze veerkracht, haar liefde en haar passie voor boeken, en laat ze zien dat je soms pas echt leeft wanneer je durft te verdwalen tussen de woorden. Dat maakte haar geweldige kracht zichtbaar, en het zou zomaar diezelfde kracht kunnen zijn die haar verder brengt dan ooit tevoren.