Bij het ingaan van de best-of-seven serie was er tijdens de eerste wedstrijd gelijk sprake van intense spanning in de Nijmeegse sporthal De Horstacker. Thuisploeg EiffelTowers en de Ricoh Astronauts uit Amsterdam hadden tot in de laatste minuut evenveel kans om de eerste slag te slaan in de strijd om de landstitel van 2002. Het verschil werd vrijwel nooit groter dan vijf punten, maar door schutterswerk van Ryan Robertson en Jos Frederiks (ieder vijf driepunters) trok Nijmegen aan het langste eind en won met 76-69 waardoor zij de 1-0 voorsprong in de serie pakken.
De tip-off wordt gewonnen door de Astronauts, en daardoor komt de aalvlugge point guard Tony Miller aan de bal die gelijk de snelle drive naar de basket benut. Het antwoord aan de andere kant is voor de Nijmeegse Chris Mims; de zeer geblockte center die onder het bord niet te houden is. Zo wordt deze serie meteen geopend met snel spel, iets wat hopelijk het kenmerk zal zijn gedurende de hele serie. Toch is de thuisploeg niet altijd zuinig met het balbezit, en al vroeg in de wedstrijd pakt Amsterdam al drie steals ten opzichte van EiffelTowers. Via Joe Spinks komt de bal bij Terrence Herbert, de tegenvoeter van Mims. Herbert komt naar binnen snijden en verzilvert opnieuw twee punten namens de Amsterdammers. Het blijft voorlopig run & gun basketbal bij beide teams. EiffelTowers brengt de bal op via Ryan Robertson, hun point guard die ooit in seizoen 1999-2000 uitkwam in de NBA voor de Sacramento Kings. Speelde daar één wedstrijd waarin hij vijf punten maakte, en ging vervolgens naar de ABA bij Kansas City Knights. EiffelTowers mag zijn handen dichtknijpen voor een point guard als Robertson. Ook deze keer komt hij strooiend met passjes op zijn medespelers, waaronder een mooie pass op Eric Nelson die uithaalt met mooie dunk over zijn tegenstander. Zo blijft de ploeg van coach Marco van den Berg op voorsprong, maar moet toezien dat bij de Astronauts Chris McGuthrie alweer klaarstaat met een driepunter: 20-21 voor de Astronauts. De bal is weer bij Robertson namens EiffelTowers, en die drukt net als McGuthrie af voor een driepunter die er succesvol in gaat. De voorsprong blijft wisselen, zoals het eigenlijk ook hoort in een finaleserie. Het hele seizoen gaat het de Nijmegenaren goed af vanaf de driepuntslijn. Ze hebben dan Robertson, dan Kendell Mack of een schutter als John Duggan die ook een driepunter in zijn arsenaal heeft. Deze keer wordt Jos Frederiks gevonden bij de driepuntslijn. Zoals hij dat jarenlang deed in Den Bosch en Weert doet hij het nu namens EiffelTowers, en vergroot daarmee de voorsprong voor de thuisploeg: 32-28. De Astronauts willen wat terugdoen via McGuthrie, maar deze keer wordt hij niet gevonden en leveren de Amsterdammers de bal in aan Chris Mims die alle vrijheid heeft om vanuit de break te dunken. Echter, in de lucht verliest hij de bal waardoor deze op harde wijze tegen het bord aan stuitert en dus geen score kan verzilveren. In plaats dat Nijmegen de voorsprong had kunnen vergroten tot 34-28 krijgen ze nu een driepunter tegen van Sander van der Holst die daarmee het verschil weer terugbrengt tot één punt: 32-31. De Astronauts vinden in de volgende aanvallen Spinks die met de ene na de andere mogelijkheid de Astronauts in het spoor houden van EiffelTowers. Ook de bezoekers zijn vlak voor rust niet zuinig met het balbezit, en leveren deze op eenvoudige wijze in aan EiffelTowers. Zij krijgen een nieuwe kans om een voorsprong uit te bouwen. Mims wordt gedoubleteamed in de verdediging waardoor Bas de Voogd naar de basket snijdt om af te willen dunken. Maar het lukt hem niet de bal door de ring te krijgen, en zo wordt een tweede makkelijke score voor de Nijmegenaren de pas afgesneden. Vlak voor rust krijgen de Amsterdammers nog één keer de kans om een voorsprong op te strijken. Lucien Boldewijn gaat één tegen één met Chris Mims, wil eroverheen schieten, maar mist. Joe Spinks is daar wel met de aanvalsrebound, mist ook, en dan in de laatste poging vlak voor rust pakt Boldewijn snel de aanvalsrebound en scoort alsnog: 38-39 bij rust voor de Astronauts.
Na rust begint Amsterdam met het balbezit. Via Miller komt de bal bij Spinks die het duel wint van John Duggan en zo de eerste punten geeft aan de bezoekers. Zoals gezegd, EiffelTowers heeft haar dag vanaf de driepuntslijn, en dat wil Frederiks wel weten. Aan het begin van de tweede helft schiet hij al zijn derde driepunter van de wedstrijd raak: 43-41. Steeds als Nijmegen lijkt weg te lopen, spelen ze zichzelf klem in de verdediging van de Astronauts. Een wapen wat bij coach Ton Boot absoluut niet mag ontbreken. Het gevolg is dan ook dat de Astronauts opnieuw toeslaan via Herbert: 46-45. Het verschil loopt voor beide ploegen niet op, echt play-off basketbal. EiffelTowers zoekt naar nieuwe mogelijkheden. Ze hebben moeite om onder de basket tot scoren te komen, dan moet het van buiten komen. Bij de driepuntslijn is Robertson opnieuw goed voor een exemplaar, eveneens zijn derde in de wedstrijd. Vervolgens is Frederiks meerdere keren trefzeker, en lijkt Nijmegen een gat te slaan. Niets is minder waar als de Astronauts Tony Miller bereiken die op zijn beurt de voorsprong bezorgt aan de Astronauts na het derde kwart: 56-57. McGuthrie raakt nog niet op schot deze wedstrijd, maar dan is er nog altijd Joe Spinks die met zijn driepunter al op 22 punten komt: 60-63 voor de Astronauts. Gaat EiffelTowers de serie beginnen met een thuisnederlaag? Het zou een uiterst slecht geval zijn, want verliezen in een finaleserie kan weleens fataal zijn in het verloop van de serie. Maar Nijmegen wil er nog niet aan. Robertson zorgt met een driepunter voor de gelijkmaker, en vervolgens vindt Nelson opnieuw Robertson die met een drive EiffelTowers op voorsprong zet: 65-63. De Astronauts gaan verder met opnieuw Spinks, en weer is het raak. Het verschil is vier punten in het voorsprong van Nijmegen, maar opnieuw wordt de thuisploeg niet in staat gesteld om de voorsprong te vergroten. Het balbezit is opnieuw voor de Amsterdammers die weer dichterbij kunnen komen. Tony Miller is aan de bal, en die gaat voor een cruciale driepunter die er niet in wil. Spinks is daar vervolgens met een belangrijke rebound, en gaat omhoog om het verschil te verkleinen tot 69-67, maar het gebeurt niet. Nijmegen is aan de bal, met opnieuw een kans om de voorsprong te vergroten. Robertson kijkt al dribbelend om zich heen of er iemand aangespeeld kan worden, maar besluit vervolgens om voor een hele verre driepunter te gaan. De bal twijfelt, maar na een aantal stuitertjes op de ring verdwijnt deze door het netje. Een driepunter die als een bevrijding voelt voor Nijmegen: 72-65 en Amsterdam heeft haast, heel veel haast. Ze proberen het, opnieuw via Joe Spinks die met 24 punten topscoorder is. Dichterbij komen de bezoekers niet en zo gaat EiffelTowers de eerste wedstrijd van de best-of-seven serie winnen met 76-69 dankzij het schuttersfestijn van Ryan Robertson en Jos Frederiks. Ieder van hen had vijf uit zes driepunters, en zaterdag 20 april 2002 wacht wedstrijd nummer 2 in Amsterdam.
Reactie plaatsen
Reacties