“Ik voel mij helemaal thuis op het toneel,” zegt Saskia Egtberts met een glimlach. En precies daar schuilt haar kracht: op het toneel, in de muziek en in haar verhalen leeft ze volledig. Saskia straalt een zeldzame combinatie van vrolijkheid, liefde, kracht en overwinning uit. Ze is actrice, zangeres, violiste, schrijver, regisseur en docent; een veelzijdige maker die zichzelf niet omschrijft in één talent. Dat is juist de kern van haar talent: Saskia is op een bijzondere manier veelzijdigheid.

Een onverwachte weg naar het toneel

Het begon ooit met de viool. “Ik speelde altijd viool als kind. En ik ben naar het conservatorium gegaan in Maastricht, in principe om viool te studeren. Maar eigenlijk kwam ik er steeds meer achter dat zo in je eentje, in een repetitieruimte, heel lang, heel veel nootjes studeren, dat ik dat eigenlijk helemaal niet zo leuk vond.”

Ze ontdekte dat haar hart sneller klopte wanneer er mensen om haar heen waren, wanneer er samenspel was, contact, publiek. Via Stichting Theaterplan in Eindhoven belandde ze voor het eerst op het toneel. Een toevallige rol tijdens een musicalproductie bracht haar de ontdekking: zichtbaar zijn, verhalen delen, dat is waar haar passie ligt.

Frank Sanders Akademie

Na een periode die gepaard ging met faalangst op het conservatorium voelde de overstap naar de Frank Sanders Akademie als thuiskomen. “Het gaat op de academie heel erg over de ontwikkeling van jou als persoon. Ze zijn niet op zoek naar twintig dezelfde mensen, weet je wel. Ze kijken echt naar wie ben jij, wat kan jij, wat maakt jou uniek. En dat vond ik heel erg fijn. Dat voelde heel erg thuis. Dat voelde heel vrij.”

Die vrijheid gaf Saskia vleugels. Ze bloeide open, vond zichzelf opnieuw en bouwde een fundament dat haar tot op de dag van vandaag draagt. Inmiddels staat ze er zelf als docent en coach, om diezelfde warmte door te geven aan een nieuwe generatie. “Ik heb het gevoel dat ik super goed level met de studenten. Ik hoop dat zij dat ook zo vinden.”

Een avontuur met Herman van Veen

Na haar opleiding volgde een bijzondere tijd op het Herman van Veen Arts Center. Wat begon met een voorstelling in een intiem theatertje, groeide uit tot internationale tournees door Nederland, Duitsland, België, Oostenrijk met zelfs het Wiener Operahuis.“Ik heb daar een waanzinnig leuke tijd gehad met hele fijne collega’s die nog steeds allemaal mijn beste vrienden zijn. Het is gewoon een luxe dat je altijd voor volle zalen speelt.”

Maar makkelijk was het niet altijd. “Ik heb in het begin echt met grote regelmaat met klotsende oksels op het toneel gestaan. Want Herman maakt heel vaak op de avond zelf nog nieuwe nummers, of die heeft hij overdag geschreven, die repeteer je dan in de soundcheck. Een uur later moet je het nog weten. Nou, ik ben wel echt duizenden doden gestorven in het begin.”

Toch, die intensiteit maakte haar sterker en veerkrachtiger, en gaf haar de discipline die ze nu in al haar werk meedraagt.

Foto: Jaap Reedijk

Voor kinderen spelen: het moeilijkste maar toch één van de mooiste elementen

Nog een grote liefde van Saskia ligt in het jeugdtheater. “Voor kinderen spelen is veel moeilijker dan voor volwassenen spelen. Terwijl er een soort stigma omheen hangt;  jeugdtheater, dan heb je het net niet helemaal gered. Maar voor kinderen spelen is het aller moeilijkste.”

Het is hun eerlijkheid die haar uitdaagt: “Als ik een beetje achterover leun, dan gaan zij zich vervelen en dan lopen ze weg. Dus je moet helemaal in het moment zijn.”

Ze speelde jarenlang bij kindertheater De Toverknol, waar ze in razend tempo leerde schakelen. Later volgden verschillende producties zoals Muk, waarin ze samen met collega Kelvin Wormgoor peuters en hun ouders betoverde. “Als je al die ouders ziet die met die hele kleine dreumeltjes, die voor het eerst een theaterzaal binnenkomen. Dan kan ik soms wel janken, dat is zo ontroerend om te zien.”

Schrijven en creëren

Naast spelen schrijft Saskia ook. Voor o.a. de theatervoorstellingen ‘Zin in Zappelin’ en ‘Het Feest van Tante Rita’. Vaak in opdracht, maar altijd met haar eigen toon en warmte. Bovendien heeft ze samen met haar zangtrio The Forces Sweethearts een geheel eigen muzikale wereld geschapen.Het trio ontstond tijdens de coronaperiode, toen alles stilviel. “We dachten: we moeten iets doen met ons leven. Wat gaan we doen? We gaan deze liedjes zingen voor de oudjes die in de verzorgingshuizen zitten.”

Met vintage, close-harmony muziek brengen ze nu vreugde aan ouderen, veteranen en theaterpubliek. Hun signatuurlied? Bei Mir Bist Du Schön. “Dat zingt iedereen mee. Het is ongelooflijk om te zien wat muziek doet. Mensen die dementerende zijn, die ineens wakker worden en gaan meezingen. Dat is zo mooi.”

Alles samen: een leven vol liefde en kunst