Het duo dat na storm en stilstand telkens opnieuw betekenis vindt: op het podium, online en in het leven

Spruijt en Opperman is een fantastisch muzikaal cabaretduo dat momenteel in de Nederlandse theaters hun derde avondvullende muzikale cabaretprogramma speelt, genaamd Verzingeving. Daarnaast verzorgen zij optredens op maat, bijvoorbeeld op bruiloftsfeesten en evenementen. Ze zijn actief op sociale media met parodieën die recht uit het leven gegrepen zijn. Bovendien zijn Carlie Spruijt en Eva Opperman ook gewoon twee ontzettend leuke dames! Foto: Jaap Reedijk

Een nieuw seizoen Verzingeving

Wie Spruijt & Opperman in hun vorige voorstelling Heimweeën zag, herinnert zich het prachtige samenspel, de muzikaliteit en de diepgaande teksten. Inmiddels staan Carlie en Eva met hun derde avondvullende muzikale cabaretprogramma Verzingeving in de theaters (dit seizoen van september 2024 t/m mei 2026). Het is een voorstelling over keuzes, motieven en de zachte waarheid achter de vraag waarom we doen wat we doen.

“Eigenlijk, waar we in Heimweeën heel erg op zoek waren naar het onbezorgde, dat wat je vroeger als kind had, zijn we nu veel meer op zoek naar wat uiteindelijk zin geeft aan het leven,” vertelt Eva. “Waarom doe ik dingen en voor wie doe ik het? Dat heeft dus helemaal niet meer met teruggaan naar de kindertijd te maken. Dat hebben we helemaal losgelaten.”

“Ja, en het gaat ook over bewust bezig zijn met: wat ben ik aan het doen, waarom doe ik dat, en voor wie doe ik het,” vult Carlie aan. “Het gaat veel meer over bewustzijn, over bewust bepaalde keuzes maken en andere juist niet.”

Verzingeving is zo’n titel die je bijblijft. Het woord is speels en troostrijk. Die milde blik is eigen aan dit duo: nooit belerend, altijd uitnodigend.

De papegaaien: felgekleurde kostuums met contrast en een knipoog

We moeten het over die poster hebben: de felgekleurde papegaaienpakken. Ze lonken en vragen om uitleg. Het beeld blijkt zowel speels als scherp gekozen.

“Er zitten meerdere verhalen in die kostuums, in die papegaaienkostuums,” vertelt Carlie. “Enerzijds staat het voor het napraten of na-apen van anderen; alleen maar om leuk gevonden te worden, en gewoon doen wat iedereen doet om mee te gaan in de norm. Het gaat ook over een masker opzetten. In dit geval trekken wij dat contrast verder door, door ons volledig te verstoppen in een mascottepak. Ik heb dat zelf een paar jaar gedaan, en daar hebben wij het veel over gehad. Je staat in zo’n pak te zwaaien, met kinderen op de foto te gaan, terwijl daarbinnen gewoon een bezwete acteur zit die er helemaal klaar mee is; uren in dat pak in de zon staan en mensen vermaken. Die dubbelspeling vonden wij heel grappig, en dat juist in de vorm van een papegaai die bekendstaat om napraten. Het schijnt zelfs wetenschappelijk bewezen te zijn dat papegaaien gevoelig zijn voor drama. Het blijkt dat papegaaien, als ze voelen dat er drama in een situatie zit of in een woord, dat woord sneller leren. Daardoor leren ze veel sneller scheldwoorden of liefkozende woorden, omdat zij voelen dat daar drama in zit. Die factoren bij elkaar maakten dat wij op een gegeven moment dachten dat wij gewoon papegaaien moesten zijn, maar dan wel chagrijnige papegaaien.”

Eva: “Voor ons is het heel logisch dat we dit beeld hebben gekozen. Alleen wat mensen vaak niet beseffen: een theaterbeeld of posterbeeld hoeft niet per se letterlijk terug te komen in een voorstelling. Het geeft meer een indruk van de inspiratie. Bovendien moet zo’n poster vaak al een jaar van tevoren gemaakt worden.”

Het ‘napraten’ en het weggestopte chagrijn onder de glimlach is precies de soort zelfspot en eerlijkheid die Carlie en Eva zo’n eigen stem geeft. Ze durven het te laten zien.

Foto: Jaap Reedijk

Na de stilte: vastberaden terug naar het podium

Het artikel dat Support by Report in 2020 over Carlie en Eva schreef, eindigde midden in de coronacrisis. De zalen waren dicht en de toekomst onzeker. Hoe is het om dan door te zetten en terug te keren?

“Het is echt een keerpunt geweest,” vertelt Carlie. “Er zijn collega’s in die tijd gestopt, omdat ze inzagen dat er geld verdiend moest worden. Wij zijn ook tijdelijk gestopt en hebben andere werkzaamheden opgepakt, maar we hebben wel op een gegeven moment de keuze gemaakt dat we het daarna nog een keer zouden proberen. Echter, het duurde maar en duurde maar, en dan zakt op een gegeven moment de moed wel in je schoenen. Intussen waren we bij een nieuw management terechtgekomen. We hebben een soort nieuwe energie gevonden. Het voelde echt als: ‘we gaan het nog een keer proberen, maar het wordt nu wel erop of eronder’. Dus er moest wel gelijk resultaat komen. We wilden nu in één keer doorpakken, en niet weer beginnen waar we tien jaar geleden begonnen zijn. Gelukkig heeft er progressie plaatsgevonden, en ik heb echt het idee dat wij er veel beter in zitten en harder gaan dan ooit.”

Eva: “Wie weet wat er was gebeurd als dat tijdperk helemaal niet had plaatsgevonden. Dan had je gewoon al vier jaar geleden een doorgaande tour gehad. Onze vorige voorstelling Heimweeën is natuurlijk een tour geweest die daardoor in drie jaar tijd opgesplitst is. Alleen, er is wel een soort drive in ons gekomen die ons vertelde: wij gaan COVID niet de reden laten zijn om te stoppen. Toch houd je dat stoppen ook een beetje in het oog door alle perikelen. Carlie zei het net ook al; we zijn echt al tien jaar bezig. Niet tien jaar in het serieuze professionele circuit, want dat is nu zo’n zeven jaar bij ons. Dus dan maak je wel de keuze of we het nu weer opnieuw gaan proberen, of dat het dan hier stopt. Gelukkig hebben we dat eerste gedaan, en los van ons als duo heeft het hele vak natuurlijk een enorme knauw gekregen. Dat merkten we ook wel na die periode. De mensen vonden het nog steeds heel spannend om naar het theater te gaan, en nu is het heel fijn om te merken dat die angst weg is. De zalen zitten lekker vol, dat horen we in alle theaters: mensen weten ons weer te vinden. En dan is theater vergeleken met festivals tegenwoordig een nog goed te betalen uitje en avondje weg. Dus ik ben heel blij dat we daarin nu onze plek in het werkveld hebben gevonden!”

Carlie: “Kijk naar Jochem Myjer, dat voorbeeld geef ik vaker. Hij was er drie jaar uit, maar is nu populairder dan ooit. Iedereen had hem gemist. Wij waren nog aan het opbouwen, dus wij wilden juist laten zien dat we er nog steeds zijn. Uiteindelijk heeft ons dat veel gebracht en meer publiek opgeleverd. Als die mensen nu allemaal naar het theater komen, hebben we ons doel bereikt.”

Eva merkt ook nog een ander potentieel gevaar voor het theater op. “We zijn ook ontzettend blij dat het plan voor 21% btw-tarief op het theater niet is doorgegaan. Het leven is al duur genoeg. Als daar nog eens 21% btw bij was gekomen, zou dat voor veel mensen het einde van theater betekenen.”

Die keuze, dat zo’n intense periode niet het einde mocht zijn, voel je in alles wat Carlie en Eva uitstralen. Hun motor draait nu op overtuiging en ervaring. Ze bouwen door; met liefde en beleid.

Foto's: Jaap Reedijk

Topsport voor twee prachtige theaterkanjers

Twee jaar toeren vraagt uithoudingsvermogen, aandacht en zorg. Hoe blijft de energie fris op avond 75 net zo sprankelend als op avond 1?

“Wij hebben 52 voorstellingen gedraaid, maar bij de 52ste hadden we nog steeds heel veel zin,” vertelt Eva. “In de coulissen doen we altijd ons rituele ‘high ten’. Hoe je de energie hooghoudt? We blijven gewoon onszelf.”

Carlie: “Ik had in april een luchtweginfectie. Dan wordt er natuurlijk aangeraden om even twee weken helemaal niets te doen. Ja, dat kan niet, of je moet voorstellingen annuleren. Dat wilden wij absoluut niet doen. Als ik even goed citrosan, ibuprofen en wat stoomtherapie gebruikte, dan ging het wel. We hebben een paar voorstellingen gespeeld. Toen hebben we een paar liedjes een halve toon lager gezongen. Soms spelen we drie dagen achter elkaar. Dan is het belangrijk dat je het ook leuk hebt met elkaar. En dat hebben wij gelukkig! Als je met een crew werkt waar je het niet gezellig mee hebt, wordt dit werk loodzwaar.”

Eva: “We kunnen ook heel goed tegen elkaar zeggen: ‘nu even niet’. Even niets. Dan gunnen we elkaar die ruimte.”

Carlie: “Fysiek volhouden doen we ook door te sporten. Als wij op zaterdag een show hebben, sta ik op vrijdag niet op een festival tot vier uur ’s nachts.”

Eva: “Het is anderhalf uur intensieve focus. De een heeft dat bij een sprint van 100 meter, wij bij een voorstelling. Je kunt niet op de automatische piloot doorgaan.”

Discipline, humor en elkaar de ruimte gunnen: dát is hun topsport; met hart, ziel en hun stem als instrumenten.

Onvergetelijke momenten

Naast de schouwburgen spelen Carlie en Eva ook in buurthuizen, boerderijen, kerken of bibliotheken. En daar gebeuren vaak de mooiste dingen. “Ik herinner me een optreden in het Drentse Vledder,” vertelt Carlie. “De coulissen waren daar de bovenkant van een brandtrap, naar buiten, in de winter. Dan sta je in je bh om te kleden naar een badpak, met een opblaasflamingo, flippers en een snorkel, terwijl er mensen langslopen. Daarna ga je weer het podium op, en het publiek heeft geen idee wat er achter de schermen gebeurt.”

Prachtige ontwikkelingen op social media

Hun korte sketches op sociale media raakten in korte tijd een breed publiek. Toch is online bij Spruijt & Opperman nooit een doel op zich; het is een uitnodiging richting de zaal.

Eva: “Het is zo fijn dat je allerlei mensen bereikt, en dat grappen daardoor soms anders binnenkomen. Dat is tof.”

Carlie: “Aan het begin was het spannend, want wat we online doen is echt anders dan in het theater. Maar na afloop zeggen mensen vaak: ‘Ik wist niet wat ik moest verwachten, want ik ken jullie alleen van die korte filmpjes, maar het heeft mijn verwachtingen overtroffen. Volgend jaar kom ik weer.’ Dat is precies wat we willen. Het maakt ons niet uit hoe vaak een filmpje bekeken wordt; we willen dat mensen er enthousiast van worden en ons in het theater opzoeken. Dat blijft onze kern.”

Eva: “Nu gaat er veel tijd zitten in het schrijven en maken van die parodieën. Maar het zou mooi zijn als we straks vooral op een vaste achterban kunnen bouwen. Er is ook een groep die nooit naar theater gaat en alleen de filmpjes leuk vindt. Maar voor ons is het juist interessant om die groep aan te spreken die zegt: ‘Hé, wij gaan altijd naar het theater, laten we hen een keer opzoeken.’”

Carlie: “Dat zien we ook terug. De zalen worden groter en de bezettingsgraad stijgt. Dat heeft honderd procent te maken met wat we online doen.”

Voor hen is online geen eindstation, maar een warm welkom.

Foto: Jaap Reedijk

16 jaar samen, en steeds beter op elkaar ingespeeld

Als je elkaar in 2009 leert kennen, groei je onvermijdelijk; soms naast, soms met elkaar. De weg van ‘jonge-meisjesvriendschap’ naar een professioneel makend duo weten Carlie en Eva prachtig te duiden.

“Die vriendschap is uitgegroeid tot twee volwassen vrouwen die heel goed weten wat de ander nodig heeft en soms juist niet wil,” beaamt Carlie. “Er zijn verantwoordelijkheden: een huis, boodschappen, een hypotheek. Dat beïnvloedt je motivatie. We hebben allebei wel eens gedacht: ik kan niet met die vrouw werken. Maar nu denk ik: als ik met iemand een maand in een hutje op de hei moet doorbrengen, naast mijn partner, dan is het Eva. We kunnen elkaar laten, aanvullen en dat kunnen we nu beter dan ooit. Dat is eigenlijk sinds vier jaar echt begonnen.”

Eva: “Er is een nog sterkere vriendschap uitgekomen. We hebben een aparte werk-app gemaakt zodat werk en privé gescheiden blijven. Kleine dingen misschien, maar het maakt een wereld van verschil.”

Hun kracht zit in vertrouwen, grenzen en humor.

Leren van Zij en Ik, en trouw blijven aan Carlie & Eva

Toen Carlie en Eva nog Zij en Ik heetten, maakten ze de voorstelling In alle eerlijkheid. Wat nemen ze mee, wat laten ze achter?

 “Wat we nooit meer gaan doen, is het steeds met elkaar eens zijn,” beweert Eva stellig. “Theatraal gezien is dat niet interessant. Ook constante kloppende bruggetjes tussen liedjes en scènes gaan we niet meer doen. Laat het publiek maar meedenken. Wat we wél vasthouden, is onze code: de herkenbare Carlie-en-Eva-scènes, waarin onze verschillen zichtbaar worden en we elkaar een beetje kunnen narren. Dat geeft het publiek een inkijkje in ons als personen.”

Die code voel je in elk lied, elke blik: twee persoonlijkheden die elkaar uitdagen en daardoor blijven groeien.

Wat ze het publiek willen meegeven

Geen opgeheven vingertje, wel een mild spiegelend oog. Dat is precies waarom je na afloop de foyer inloopt.

Eva: “Het is gewoon een leuke avond, vol herkenbare dingen. Het mooiste vind ik als mensen dagen later nog een bericht sturen, met een screenshot uit hun groepsapp waar alleen maar staafmixers worden gedeeld. Dan denk ik: ja, dat is precies de bedoeling.”

Carlie: “Het leukste vind ik als mensen zeggen: ‘Ik heb zo’n fijne avond gehad, ik geniet er nog dagen van na.’ Dat is toch geweldig?”

En zo is het. Je lacht, je herkent en je neemt iets zachts mee naar huis. Spruijt en Opperman spelen Verzingeving door het hele land, tot en met mei 2026. Bezoek hun speellijst, kies een geschikte datum en gun jezelf een avond waar je nog dagen warm van wordt en diep geraakt! Foto: Jaap Reedijk

Benieuwd naar dit theaterduo? Bekijk de trailer van de voorstelling Verzingeving, en boek je tickets via deze link!