Djûke Stammeshaus brengt kracht en licht in de wereld via theater

Gepubliceerd op 20 oktober 2025 om 13:00

Met hart en ziel bewandelt Djûke Stammeshaus haar pad om uiteindelijk te komen waar ze wil zijn. Als theatermaker, voormalig diplomaat en verhalenverteller weet ze dat voor elkaar te krijgen. “Follow your dreams, do your thing,” zegt ze met een stralende lach wanneer haar wordt gevraagd wat ze nu tegen haar negenjarige zelf zou willen meegeven. Het is precies wat ze haar hele leven heeft gedaan: altijd volgde ze haar gevoel, haar nieuwsgierigheid en haar drive om de wereld een beetje mooier te maken.

Een kinderdroom met een serieuze ondertoon

Theater zat er al vroeg in. “Als kind was ik altijd bezig met theater,” vertelt Djûke. “Op elke verjaardag wilde ik toneelstukjes maken en opvoeren met mijn nichtje. Voor zover ik me kan herinneren schreef ik liedjes, over alles wat me bezighield.”

Eén van die liedjes, geschreven toen ze pas negen jaar oud was, zit zelfs in haar solovoorstelling. Het was vlak na 9/11. “Er was heel veel oorlog op het nieuws. Ik schreef een liedje over waarom er oorlog is. Mijn moeder vroeg waarom, en ik zei: ‘Ik vind het zo erg, maar ik weet niet wat ik eraan kan doen. Dus schrijf ik maar een liedje.’”

Misschien was dat moment wel het zaadje dat zowel haar artistieke als maatschappelijke betrokkenheid voedde. Naast theater werd ook de wereld van politiek en internationale betrekkingen later een deel van haar leven.

Op haar twaalfde stond Djûke ineens in een professionele productie met Arjan Ederveen en Joop Admiraal bij Toneelgroep Amsterdam (nu ITA). “Ik vond het magisch: dat podium, die lichten, de volle zalen. Het was een kinderdroom die uitkwam.”

Na de middelbare school koos ze echter niet meteen voor het podium. Ze studeerde Psychologie en Antropologie, later ook een master Conflict- en Mensenrechten. “Ik wilde weten: hoe werkt de mens, en hoe ontstaan conflicten en oorlogen?”

Die vragen brachten haar uiteindelijk naar Brussel, naar de Raad van de Europese Unie, waar ze als jonge diplomaat Nederland vertegenwoordigde.

Zingeving

Eén ding bleef constant kriebelen bij Djûke: haar drang naar betekenis. “Alles wat ik doe, komt voort uit het gevoel van zingeving willen zoeken. Iets positiefs willen doen in de wereld.”

Die drive bracht haar van het migratiedossier naar het gevoelige dossier Oekraïne–Rusland, en later naar Den Haag, waar ze deel uitmaakte van het crisisteam tijdens de Afghanistan-evacuatie van 2021. “We konden niet de hele wereld redden, maar wel ons best doen voor één iemand.”

Het moment van de grote sprong

31 mei 2022: Djûke levert haar diplomatieke paspoort in. “Ik dacht: ik geef hier letterlijk mijn toegang tot de wereld uit handen.” Gelukkig vroeg ze of ze het paspoort mocht houden. “Nu bevindt het paspoort zich in mijn voorstelling, op de piano. Het is echt een toepasselijk attribuut!”

De volgende dag, 1 juni 2022, zat ze met een leeg kladblok aan tafel. Haar plan was een musical over Brussel en migratie. Ze begon met koffies drinken, netwerken en werken als productieassistent op Oerol. Het was theatermaker Ilay den Boer die haar op het idee bracht om haar eigen ervaringen als diplomaat te verwerken in een voorstelling. Djûke dook in haar dagboeken, tachtig pagina’s vol anekdotes, en schreef haar eerste monoloog. Met regisseur David Meijer vond ze de perfecte aanvulling: zijn humor en haar inhoudelijke kracht. “Tijdens repetities liggen we zo vaak dubbel van het lachen. Dat tilt de voorstelling op. Zo komt de zware thematiek juist harder binnen. We pakten wat we pakken konden: monologen, liedjes, foto’s en humor.” De eerste uitvoering, in de aula van haar oude middelbare school, liet het publiek in tranen achter. “Mensen zeiden: hier moet je mee doorgaan!”

Dat gebeurde ook. Twee jaar later staat ze met een landelijke tournee. Zalen van vijfhonderd man. Lachen, muziek, ontroering, en altijd die balans tussen lichte en zware thema’s. “Mijn hart zit erin, echt volledig.”

De cirkel rond

De voorstelling eindigt met haar ervaringen tijdens de Afghanistan-evacuatie; een emotionele climax die teruggrijpt naar het negenjarige meisje dat zong over oorlog. Van kinderlied tot crisisteam, van schouwburg tot Europese top, van vergaderzaal tot theaterzaal: het is één verhaal, haar verhaal. “Ik ben mijn jongere zelf dankbaar dat ik altijd mijn hart achterna ben gegaan. Dat ik durfde.”

Djûke Stammeshaus is een zeldzaam persoon: stralend, levenslustig en iemand met een enorme veerkracht. Ze weet zware thema’s te vertalen naar toegankelijke, ontroerende en humorvolle theaterkunst. Haar hart, haar talent en haar verhaal zijn een aanwinst voor de wereld. Ze is iemand die lacht met haar hele gezicht, die luistert met volle aandacht en die spreekt met woorden die blijven hangen omdat ze raken en laten lachen. Vaak komen beide elementen samen in wat ze doet. Wie haar ziet spelen, voelt meteen: dit is iemand die haar dromen volgt, en die ons eraan herinnert dat we dat allemaal zouden moeten doen. Als je haar vraagt waar het allemaal op neerkomt, glimlacht ze: “Follow your dreams, do your thing. Ik was toen al bezig met wat ik nu doe, en ik wil dat altijd blijven doen!”

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.