Wanneer Esmee Mardjan het podium betreedt, gebeurt er iets magisch. Ze zingt een stralende aanwezigheid, een krachtige stem en een tomeloze toewijding aan haar vak, weet ze haar publiek niet alleen te betoveren, maar ook diep te raken. Wie haar ziet, beleeft méér dan een voorstelling: men beleeft de aanwezigheid van een echte verhalenverteller. Al snel blijkt dat deze jonge vrouw veel meer is dan dat. “Ik speel in musicals, maar ook in muziektheatervoorstellingen. Ik schrijf ook zelf. Dus ik maak ook mijn eigen voorstellingen. En ik geef les. Ja, dus dat eigenlijk.” Een duizendpoot in het theater, met een ongekend vuur dat al vanaf jonge leeftijd brandt.

De liefde voor theater werd Esmee met de paplepel ingegoten. “Mijn moeder speelde altijd met een theatergroep in een heel klein zaaltje,” herinnert ze zich. “En dat was theatersport. Dan kreeg je een roos als publiek, en die mocht je gooien als je iets mooi vond. Ik kwam naar de voorstellingen, en mocht de roos gooien. Er was een live pianist en het was interactief. Dat vond ik zó leuk.” Het was haar moeder die toen zei: ‘Volgens mij moet jij ook op theater.’ En zo geschiedde; op haar zevende stond ze zelf op de planken. Foto: Peggy de Haan

De magie van het samenspel

Zang, dans, spel; bij Esmee vloeien ze naadloos in elkaar over. “Ik vind het leukste om een wereldje te creëren op toneel waar je gewoon even in kan verdwijnen,” zegt ze. “Ikzelf, maar ook het publiek. En ik heb gemerkt dat dat zowel met tekst kan als met muziek als met beweging. En als het dan alle drie samenkomt, dan is dat inderdaad echt een soort magie. Dat vind ik echt het allermooist.”

Tijdens haar opleiding kreeg Esmee onder meer les van grootheden als Katrien Verheijden en Edward Hoepelman. “Zij hebben mij heel veel techniek geleerd op het gebied van zang,” vertelt ze. “Maar niet alleen dat, ook echt mij leren zingen. Helemaal mijn hele… ze zeggen altijd: ‘je ziel eruit zingen’. Nou, dat is echt gelukt. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik volledig met mijn stem ruimte in kan nemen.”

Van Kwallenspul tot Carré

het eerst dat ik echt zelf iets maakte. Ik wist niet waar ik moest beginnen, alles was nieuw. Ik ben mezelf ontzettend tegengekomen. Maar toen het eenmaal op toneel stond, met publiek erbij, dacht ik: ‘Ah oké, dit is het geworden.’”

Die ervaring heeft haar sterker gemaakt. In coronatijd brak Esmee echt door bij het grote publiek. Ze schitterde in The Sound of Music in de rol van Liesl, haar kinderdroom. “Ik móest en zou in deze voorstelling staan,” zegt ze met een lach. “Toen dat lukte, was dat van de eerste repetitiedag tot de laatste voorstelling één grote droom. Ik wilde er graag een eigentijdse Liesl van maken. Samen met de regisseur hebben we gekeken naar eigenschappen van Liesl, en naar eigenschappen van mezelf. Zodat dat echt in elkaar kon komen. Waardoor het wel nog Liesl was, maar ook nog steeds Esmee.”

De droom wordt werkelijkheid

De kleine Esmee die ooit met een roos in het publiek zat, stond ineens in Koninklijk Theater Carré. “Als ik dan terugdacht aan toen ik klein was, kon ik gewoon niet geloven dat het gebeurde. Ik heb echt vaak in mijn handen geknepen. Dit is de droom die nu uitkomt, dacht ik dan.”

Maar Esmee blijft groeien. Momenteel schittert ze in West Side Story en deze zomer staat ze ook in Hello, Dolly!. Ze lijkt haar plek gevonden te hebben in de ‘golden age’ van de musical: “Op een of andere manier is dat een beetje mijn stijl denk ik, waar ik in terechtkom.”

De kracht van musical

Voor Esmee is musicaltheater méér dan entertainment. Het is kunst met een functie. “Theater speelt een heel belangrijke rol in mensen bewust maken van bepaalde thema’s. Misschien een spiegel voorhouden. En musical heeft dan ook nog de rol van mensen even naar een andere wereld meenemen. Misschien even te vergeten wat er nu aan de hand is. Of gewoon een fijnere avond bezorgen. Dat uitstapje, dat is belangrijk.”

Tot slot heeft Esmee een wijze boodschap voor iedereen met een droom in theater of musical: “Zoek altijd het plezier op. Het is hard werken, zeker op een opleiding, en soms kun je je passie kwijtraken. Maar als je dicht bij je plezier blijft, echt bij de passie, en je blijft voelen van: ‘ja, dit is waar ik gelukkig van word’, volgens mij ben je dan op de juiste weg.”