De Hoppers uit Hoorn is een plek waar Bianca Vendrig sinds haar 11^e is begonnen met basketbal. Al een tijdje is zij een sterke kracht van dames 1 van de Hoppers, bestaande uit speelsters waar zij al bijna 30 jaar mee basketbalt. Dat zorgt voor een sterke chemie binnen het team, dat dit seizoen tot de competitiestop op de tweede plek staat.

Basketbal of handbal? Toch voor basketbal gegaan!

Voordat Bianca was begonnen met basketballen, waren er een aantal andere sporten waar ze uit kon kiezen. “Voordat ik ben begonnen met basketballen heb ik aan wedstrijdzwemmen gedaan,” vertelt Bianca. “Ik wilde graag een teamsport erbij doen, en vond basketbal een hele leuke sport omdat de Hoppers gelijk al een heel leuk team was.

Daarbij houd ik van fysieke strijd. Ik ben veelal verdedigend ingesteld, en daarom neem ik ook graag de fysiek sterke tegenstanders voor mijn rekening. Wel zou als center mijn scorend vermogen wat omhoog moeten, vind ik. Verder ben ik altijd fanatiek, en ik zou nooit opgeven of zomaar bij een beetje pijn het veld verlaten.”

Diverse trainers bij de Hoppers

Toch was het voor Bianca eerst nog afwachten in hoeverre ze snel met een team kon meespelen. De Hoppers hadden in het verleden soms niet genoeg meidenteams. “Een aantal jaar stond ik op een wachtlijst, omdat er niet genoeg meidenteams waren. In het begin speelden we daardoor vaak tegen jongens. Destijds vond ik het gelijk gezellig! Ik heb onder andere Edwin Mostaard gehad als coach. Hij was altijd duidelijk, en je wist gelijk waar je aan toe was. Hans Last was ook een coach die mij goed lag. Het was meer vanuit een gevoel waardoor een coach mij wel of niet lag. Richard Hageman traint af en toe dames 1 van de Hoppers. Hij is heel helder en duidelijk in hoe het spel gespeeld moet worden.

Wat ik merk is dat ik steeds meer voor mijn eigen kansen ga, op scorende gebied. Ik kijk graag naar hoe ik andere speelsters kan bedienen, met assists, maar ik denk dat ik meer mag kijken naar de mogelijkheden die ik heb om aanvallen af te kunnen ronden.”

“Ik hou er niet van om een wedstrijd in te gaan met de gedachte dat het niets wordt”

Na zoveel jaar basketballen kan Bianca zich nog een aantal momenten herinneren bij de Hoppers. “Vroeger speelden wij altijd gelijk tegen HBC uit Heerhugowaard, na 40 minuten,” herinnert ze zich. “Dat betekende dat wij altijd een verlenging hadden tegen die dames. Het was altijd heel spannend! JBC/Noorderhaven uit Julianadorp had ook altijd sterke teams, wat altijd heel lastig was. Ook teams van Den Helder wonnen vrij gemakkelijk hun wedstrijden in de competities waarin wij speelden. Wij gaan altijd richting onze wedstrijden met de instelling dat wij kunnen winnen. Ik hou er niet van om een wedstrijd in te gaan met de gedachte dat het niets wordt.”

Altijd gedreven tot het uiterste!

Een sterke kracht bij dames 1

Bianca speelt al een tijdje bij dames 1 van de Hoppers. “Op dit moment speel ik ongeveer 22 jaar bij dames 1 van de Hoppers,” vertelt ze. “De laatste jaren hebben wij problemen met het aantal dames dat in ons team zit. Elk seizoen eindigen we met de vraag of wij volgend seizoen nog voldoende speelsters hebben om weer te gaan starten. Dat heeft te maken met het geringe aantal waarin wij toch een team kunnen opstellen, dus niet qua persoonlijke omstandigheden. Toch lukt het ons elk jaar om de nodige middelen en mensen bij elkaar te schrapen. Dat is wel iets wat elk seizoen opvalt, maar het is tot dusver altijd gelukt.

Dit seizoen, voor zover wij konden spelen, speelden wij vrij goed. Vlak voor de stop van de competitie stonden wij tweede. Wij maakten gebruik van een aantal bankspeelsters van dames 2. Zij zijn dynamisch en snel in hun spel. Het verschil in ons team is dat wij een aantal speelsters hebben die snel zijn, en dat een aantal van ons fysiek sterk zijn. Deze speelsters zijn fysiek nog niet zo sterk, wat ook met een leeftijd van ongeveer 19 jaar vrij logisch is. Zij zijn, met de jeugdcompetities nog vers in hun geheugen, die fysieke strijd nog niet gewend. Tijdens trainingen zijn we daardoor altijd aan elkaar gewaagd, omdat zij vrij snel zijn en wij fysiek de strijd winnen. Tijdens de wedstrijden loopt het daardoor best goed. Wij hebben niet veel wissels, wat ook best overzichtelijk is. Wellicht is dat wel een voordeel, waardoor er speelsters hun momentum niet kwijtraken.

Verder is het heel bijzonder dat ik met een aantal speelsters vanaf het begin af aan nog steeds speel, ongeveer 30 jaar lang inmiddels! Als team zorgt zoiets voor een goede chemie. Natuurlijk hebben wij wat te zeggen tijdens een wedstrijd, aangezien wij een aanwezig karakter hebben, maar dat is daarna ook klaar. Dat weten wij van elkaar, wat ook belangrijk is.”

Dames 1 is een team waar hard werken garant staat. De meeste meiden kennen elkaar door en door, en Bianca laat zien dat teamchemie kan zorgen voor mooie resultaten, mooie herinneringen en vriendschappen voor het leven!