Zussen Carla & Lia Maas herinneren prachtige tijden van hun basketbalcarrière

Gepubliceerd op 30 november 2021 om 08:30

In de jaren 80 en 90 kende Den Helder prachtige tijden binnen de basketbalsport. De mannen en de vrouwen behaalden veel successen en zorgden voor hele mooie wedstrijden. In dit artikel zoomen we in op twee speelsters die enorm mooi spel hebben laten zien en veel moois hebben meegemaakt met Den Helder: Lia (links) en Carla (rechts) Maas. Via een schooltoernooi zijn ze in het basketbal verzeild geraakt.

Tezamen onoverwinnelijk

Qua spel verschillen beide zussen best wel van elkaar. Deze verschillen maken een team op het veld behoorlijk sterk. “Wij zeiden altijd: Samen zijn wij onverslaanbaar!” vertelt Carla. “Lia was echt een verdedigster die het elke tegenstander lastig kon maken. Zij moest altijd de beste speelster zien uit te schakelen. Ik ben wat creatiever, een echte scorer. Niet dat we op de andere posities niet veel anders konden, maar dit is voornamelijk wat ons doet verschillen qua spel. Dat zie ik pas achteraf, na onze carrière. Natuurlijk kan je daar tijdens je topsportcarrière niet bij stilstaan, maar nu zie ik het als iets bijzonders; iets wat ons sterk en onderscheidend maakte.”

“Volgens Carla kon ik ook als aanvoerder van het team optreden,” aldus Lia. “Ik kon in dat opzicht het team voorzien van diverse tips in de aanval en verdediging. Meindert was niet een score-minded coach, dus op het moment dat ik naar Lieshout ging kreeg ik veel meer mee in dat opzicht. Op dat moment ontwikkelde ik mijn scorend vermogen steeds meer. Dat was echt leuk om ook daarin sterker te worden. Al met al maakte die combinatie van ons echt sterk, en natuurlijk ook het team. Wij stonden elke ochtend te trainen, en dat ging er fel aan toe. Dat moet ook om beter te kunnen worden.”

Het begin in Den Helder

Uiteindelijk begonnen Carla en Lia met basketballen in Den helder, niet wetende wat voor moois hen te wachten stond. Al vanaf het begin was het al een hele beleving. “Wij kwamen bij de welpen van Den Helder terecht,” herinnert Carla zich. “Marion Velzeboer, vrouw van Meindert van Veen, was onze eerste coach daar. Jaren later stroomden wij door naar de trainingen van het eerste team van Den Helder. Als junior train je ook met de dames mee, dus als je dan om 17:00 hebt getraind moest je daarna nog met de dames mee trainen.”

De eerste stappen richting een mooie carrière werden hierdoor in gang gezet. “Bij de aspiranten speelden wij regionaal, maar bij de junioren ging je landelijk spelen,” weet Lia nog. “Dat zat er al heel vroeg in, het reizen door het land. Op mijn 15e was ik bankspeelster bij dames 1, wat best spannend was. Het was wel heel bijzonder dat het op zo’n jonge leeftijd al kon. De beleving is op dat moment anders aangezien je niet veel speelt. Wij vonden het ook voor elkaar spannend als één van ons het veld op mocht.”

Carla: “Als je later belangrijker wordt voor het team beleef je het anders. Nu ik er zo over praat, komen er enorm mooie herinneringen naar boven.”

Trainingen onder Meindert van Veen

Iedereen in de basketbalwereld weet dat trainingen van Meindert van Veen hectisch kunnen zijn. Tegelijkertijd geeft het spelers de mogelijkheid om tot nieuwe ontwikkelingen in inzichten te komen. Lia: “De trainingen van Meindert houden je altijd scherp. Dat vond ik wel prettig. Met die reden kon hij ook steeds meer redenen vinden om uit zijn plaat te gaan, juist om alles en iedereen scherp te houden. Soms als ik dan thuiskwam kon mijn moeder al zien hoe de training was. De volgende dag wonnen we het kampioenschap met de junioren, en gooiden we hem toch nog onder de douche (een traditie bij het winnen van het kampioenschap). Respect voor wat hij doet en voor elkaar gekregen heeft!”

Carla: “Ik vind hem ook heel goed! Door zijn trainingen, en af en toe de hectiek, zoek je ook steun bij elkaar. Hierdoor ontstond er een hele hechte groep, en nog steeds blijven deze mensen je hele leven bij je, ook na 25 jaar. Wij zijn met Den Helder overal geweest. Het was een vrij tactisch spelletje wat wij speelden. We hadden speciale tactieken op de tegenstander gericht. Meindert ziet alles, en het slimme spelen werkt doorgaans heel vaak. Het laat je ook een spelinzicht creëren.”

Prachtige tijd bij Dr. Foots Lieshout

Na een aantal jaren bij Den Helder wachtte beide zussen een geheel nieuw avontuur. Eentje eventjes verder weg dan Den Helder. “Mijn vriendin, Monique Swinkels, speelde ook in Den Helder,” vertelt Lia. “Zij is teruggegaan naar Brabant, en dat triggerde mijn interesse. Ik ging een keer een wedstrijd van Dr. Foots Lieshout kijken, en na een praatje met de coach gingen Carla en ik die stap maken. Uiteindelijk gingen zij van een Tweede Divisie naar de Eredivisie daar. Wij bleven winnen en winnen, en speelden de finale tegen Den Helder. Alle ogen waren gericht op ons, en wij waren de scorende factor in het team. Dat bracht wat nervositeit met zich mee. Den Helder had een heel breed team, dus dat werd heel moeilijk. Het was een hele spannende play-offserie. Wij hadden het thuisvoordeel in de best-of-5.”

De zeer spannende finale wedstrijd tegen Den Helder

De desbetreffende finalewedstrijd is er één geweest die qua spanning niet te omschrijven is. Je moet er zijn geweest om het te kunnen voelen, evenals de grote mate aan sfeer en entourage. “Beide teams wonnen hun thuiswedstrijden, dus het kwam aan op de laatste wedstrijd in Lieshout,” aldus Carla. “Het was enorm spannend, en het hele dorp liep uit! Er gingen bij uitwedstrijden zeven dubbeldekkers naar Den Helder. Bij onze beslissende thuiswedstrijd was er nog een minuutje te gaan, en miste Lia twee vrije worpen. Inge Huitzing maakte een drive naar de basket, en benutte de bonus vrije worp die voor 67-68 zorgde voor Den Helder.”

Lia: “Er waren nog 31 seconden te gaan. Wat ga je op dat moment doen, met zoveel chaos in de hal: voor de driepunter gaan als in drie is beter dan twee? Of voor zekerheid gaan en met een score van dichtbij voor een voorsprong zorgen? In de verdediging van Den Helder zag ik een opening, en legde de bal vlak voor tijd erin waardoor wij met 69-68 wonnen en kampioen werden. Er ontstond nog een discussie of de bal binnen de tijd erin ging, maar deze werd niet gehonoreerd. Het werd een heel groot feest!”

Carla: “Nog steeds hebben we contact met de mensen daar in Lieshout. Het lijkt niet zo heel lang geleden, maar dat is het natuurlijk wel. Een bijzondere tijd die wij nooit meer zullen vergeten!”

De desbetreffende wedstrijd is via deze link terug te zien!

Reactie plaatsen

Reacties

Cornelis Brondsema
2 jaar geleden

Prachtige tijden meiden
Mooie herinneringen
Nemen ze nooit meer af

karel van de Koekoek
2 jaar geleden

mooiste tijd uit mijn inmiddels 45-jarige horecacarriere...Topmeiden...Topsporters en Feestbeesten !