In de Spaarnehal in Haarlem begon het verhaal van een meisje dat vandaag de dag haar basketbaldromen volop nastreeft. Haar naam? Adesuwa Simson, slechts dertien jaar jong, maar haar spel, haar karakter en haar aanwezigheid op het veld spreken als die van een geboren leider. Na zes prachtige jaren bij Triple ThreaT Haarlem verruilt ze nu het vertrouwde zwart-wit van haar thuisclub voor de ambities van BC Apollo Amsterdam. Wat ons betreft: de overstap van een toekomstige ster.

Waar het begon: met een broer, een bal en een droom

De kiem van haar passie ligt thuis, in de achtertuin. Daar stond een basket, daar speelde ze met haar grote broer Damarae Simson, inmiddels actief in Duitsland bij Recklinghausen. Met bewondering keek ze als klein meisje naar zijn wedstrijden bij Triple ThreaT. “Ik ging naar elke wedstrijd van hem bij Triple ThreaT,” vertelt ze. “Ik was best wel klein, maar ik vond het heel leuk, gewoon om met hem te gaan.” Het was niet slechts sport, het was familie. Het was liefde in beweging.

“Toen moest ik er ook gewoon op,” zegt ze met een glimlach, alsof het niet meer dan logisch was dat ook zij het pad van basketbal zou bewandelen.

Vallen, leren, opstaan en groeien

De eerste stappen waren niet makkelijk. Ze herinnert zich haar allereerste training nog goed. “Ik vond het best moeilijk. Ik moest heel veel nadenken. Bijvoorbeeld met die bal dribbelen; ik kon alleen maar staan. Rennen met die bal? Dat lukte me toen nog niet.”

Echter, Adesuwa is niet iemand die bij moeilijkheden afhaakt. Integendeel. Ze trainde, oefende, bleef doorgaan; ook in de coronaperiode, waarin teams stilvielen en toernooien werden afgelast. “Ik was net begonnen, dus het maakte niet heel veel uit. Ik had nog geen team. Ik was de basics aan het leren, dus dat was niet heel erg een probleem.”

Op dat moment kwam de doorbraak, zichtbaar op het veld, maar ook in vertrouwen. “Ik ging selectietraining doen bij andere teams; toen zeiden ze: ‘Jij bent echt een goede speelster. We zouden je graag willen hebben.’ Toen dacht ik: oh, ik ben eigenlijk wel goed.”

Zes jaar Triple ThreaT: een thuis, een fundament, een familie

Bij Triple ThreaT voelde Adesuwa zich onderdeel van iets groters. Ze vond er vriendschap, plezier, warmte. “Mensen waren heel energiek, heel aardig. Het was heel actief. Ze waren altijd van: ja, kom supporten, dat soort dingen.”

Ze groeide daar niet alleen als speelster, maar ook als mens. Ze leerde omgaan met tegenslagen, met winnen én verliezen. In het onder-14 team was ze goed voor gemiddeld tien punten per wedstrijd, en hielp ze haar team naar een indrukwekkende tweede plaats in de Tweede Divisie.

“Het was heel gezellig. In het begin van het jaar, toen we nog in de divisie speelden, was het heel moeilijk. Toen we in de Tweede Divisie gingen spelen, werd het leuker. De wedstrijden waren leuker.

De overstap: Apollo wacht op jou Adesuwa!

Nu maakt ze de overstap naar BC Apollo Amsterdam. Een nieuwe omgeving, een hoger niveau, maar ook nieuwe kansen. Waarom juist Apollo? “Er zijn meer meiden. Ik vond het team leuk. Ik ken daar al best wel een paar meiden. En, ik zou deze zomer naar Parijs kunnen!” zegt ze, haar gezicht vol opwinding.

Internationale toernooien zijn haar droom. Die droom komt nu dichterbij. “Bij Triple ThreaT ben ik naar het Duitse Leer geweest, en ook naar Denemarken. Ik zou ook nog naar België gaan, naar Kortrijk, maar uiteindelijk is dat niet doorgegaan. Nu bij Apollo kan dat allemaal wel. Ze gaan ook naar Spanje. Dat gaat me heel veel ervaring geven op internationaal gebied.”

Van alle posities thuis, maar een toekomst als leider

Adesuwa is geen speelster die je zomaar in een hokje stopt. Ze heeft een sterke drang om te leren, zich te ontwikkelen. “In mijn team van Triple ThreaT waren veel meiden best wel klein, dus dan speelde ik soms groot, terwijl ik zelf niet zo groot ben.”

Bij Apollo krijgt ze de kans haar natuurlijke positie in te nemen: point guard. “Daar zou ik gewoon point guard spelen. Ik moet dan ook het spel brengen, meer leiderschap tonen. Dat moet ik wel doen. Soms plaats ik de bal nog wat te snel, maar ik leer dat wel.”

De rol past haar. Want Adesuwa is een denker, een strateeg. Ze houdt van het breinwerk dat basketbal met zich meebrengt. “Je moet heel veel nadenken. En er is veel actie. Ik vind dat heel leuk.”

Vraag je haar naar haar basketbalheld, dan zegt ze zonder twijfel: “Caitlin Clark. Ze kan heel goed schieten.”

Net als haar idool laat Adesuwa zien dat talent en mentaliteit hand in hand gaan. Haar inzet, discipline en liefde voor het spel zijn ongekend. En ze is nog lang niet klaar. “Wat ik hoop bij Apollo te vinden? Betere trainingen. Hulp om beter te worden, meer echt mijn positie vorm kunnen geven.”

Een toekomst die schittert als goud

Adesuwa Simson is een naam om te onthouden. Niet alleen vanwege haar scores of haar potentie, maar vooral vanwege de manier waarop ze met open hart en volle overtuiging haar pad bewandelt. Met liefde voor het spel, respect voor haar omgeving en een kracht die ver boven haar leeftijd uitstijgt. “Mijn broer wil altijd al heel ver komen met basketbal. Ik zie hem het nu doen. Dat is heel leuk,” zegt ze. En met een twinkeling in haar ogen voegt ze eraan toe: “Dat het een uitkomst heeft, zoals hij nu in Duitsland speelt. Dat wil ik ook.”