Matteo speelt in de onder 16 Eredivisie voor MBCA Amstelveen en komt ook uit voor Akrides IJmuiden in de Derde Divisie; een club die voor hem veel meer betekent dan alleen een team. Voor hem voelt deze club als familie. Matteo is de zoon van Oscar Taal; een man die niet alleen bekend stond als coach bij Akrides, maar ook als iemand die veel heeft betekend voor het Nederlandse basketbal. Oscar overleed vorig jaar, maar zijn passie leeft voort in zijn zoon.

Een sportief fundament

Basketbal zat er van jongs af aan al in, hoewel Matteo in eerste instantie voor een andere sport koos. “Op mijn zesde begon ik met hockey. Drie jaar geleden, in de tweede klas van de middelbare school, besloot ik om te gaan basketballen.” De echte omslag kwam eigenlijk pas op mijn twaalfde, maar de basis werd veel eerder gelegd. “Het begon met mijn vader. Hij was coach bij Akrides en speelde vroeger zelf ook. Als klein kind ging ik best vaak heen. Mijn vader en ik speelden vroeger ook wel eens samen op pleintjes.” De invloed van zijn vader is nog steeds merkbaar. “Ik wil altijd winnen. Als je ergens goed in bent, is het heel leuk om dat te doen.”

Van Akrides naar landelijk niveau bij MBCA

Bij Akrides voelde Matteo direct een klik. “Bij de eerste training vond ik het meteen al heel leuk. Mijn eerste jaar was in de onder 14, bij de tweedejaars.” Wat begon als een plezierige kennismaking, groeide snel uit tot een doelgerichte passie. “In het begin was het wennen, maar uiteindelijk werd het normaal. Het ging steeds beter.”

Een belangrijk moment kwam toen teamgenoot Stijn van den Akker hem meenam naar een try-out bij MBCA Amstelveen. “Daar mocht ik gaan spelen in de onder 16.” Eerst bij de 16-2, en dit jaar bij de 16-1. “We trainen op eredivisieniveau. Het kost veel tijd, omdat we in Heemskerk wonen, maar als je ziet wat je hebt bereikt, dat je zo hoog kunt spelen, is dat gewoon leuk en eigenlijk ook heel cool.”

Toch is het niet altijd makkelijk. “Er zijn jongens die beter zijn dan ik. Ik krijg minder minuten; dat is lastig. Maar dan besef ik dat ik harder moet trainen. Mijn doel is om uiteindelijk een wedstrijd te starten.” Deze zelfreflectie typeert Matteo: niet klagen, geen excuses; gewoon hard werken en groeien.

Over de toekomst is hij nog zoekende, maar zijn blik is helder: groeien. “Aankomend seizoen speel ik onder 18 of onder 19, dat ligt nog open.” Wat hij wél weet, is dat hij een keuze wil maken die past bij zijn ontwikkeling. “Ik wil gewoon beter worden in wat ik doe.” Of dat bij MBCA of Akrides zal zijn, is nog niet zeker. “Er wordt bijvoorbeeld ook bij Akrides gekeken naar een onder 19-team, maar er zijn natuurlijk ook andere clubs die die mogelijkheid bieden. Ik sta open voor wat het best aansluit bij mijn ambities: winnen en zo goed mogelijk worden!”

Een naam met betekenis

Oscar Taal was een icoon binnen de basketbalwereld. Zijn overlijden vorig jaar april, liet een leegte achter in de gemeenschap én in Matteo’s leven. Wat Oscar heeft neergezet, leeft echter voort in zijn zoon. Niet op precies dezelfde manier, want coaching was niet hun gezamenlijke interesse. Wel het spel zelf; het veld, de sport en de passie voor basketbal. Matteo doet het op zijn eigen manier: hardwerkend en met plezier. Alles met één doel: groeien, beter worden en winnen. Net als zijn vader, maar dan op zijn eigen pad, en dat pad is pas net begonnen.