Willy van der Griendt is actrice, zangeres, schrijver, stemacteur, docent en bovenal een vrouw die haar eigen pad durfde te kiezen, telkens opnieuw. Haar levensverhaal leest als een reis vol moed, kunstzinnigheid en zelfontdekking. “De laatste tijd kom ik ontzettend op mijn pootjes terecht. Lekker mezelf weer leren kennen, keuzes maken, liefdevol kunnen zijn naar andere mensen toe. De druk is een beetje van de ketel,” vertelt ze. Foto: MacSiers Imaging

Van pedagogiek naar podium

Na haar studie pedagogiek begon Willy haar loopbaan bij de reclassering. Ze werkte met jonge delinquenten in de net geopende Bijlmerbajes. Daar zette ze haar eerste stappen richting wat later haar grootste passie zou blijken: het werken met mensen via expressie. Ze ontwikkelde oefeningen met rollenspel om empathie aan te wakkeren bij de jongens. “Ik dacht: als het nurture is in plaats van nature, dan kun je gedrag beïnvloeden. Dus ging ik met die jongens acteren. In het begin speelde ik het slachtoffer en zij zichzelf, en als ze het aandurfden soms andersom. Het was een formidabel instrument om ze iets te laten voelen.”

Maar de reclassering bleek een logge, conservatieve organisatie. “Ik kreeg geen erkenning. Men vond wat ik deed te vaag, niet meetbaar. Toen moest ik beleidsstukken gaan schrijven. Dat was het laatste wat ik wilde, ik ben een praktijkmens. Dus heb ik op een achternamiddag, tot grote schrik van mijn ouders, mijn baan opgezegd: goodbye formidabele baan hallo artiestenleven.”

The Dame en de ontdekking van haar stem

Begin jaren tachtig brak een nieuwe fase aan. Willy werd aangenomen bij de vrouwenband The Dame. “We waren in goed gezelschap. Luv’ was ons net voorgegaan, de Dolly Dots en de Bangles waren onze tijdgenoten.”

Naast zingen ontdekte ze haar talent voor acteren en voor stemwerk. Ze werd een veelgevraagde stem in commercials en jarenlang het zakelijke geluid van BNR Nieuwsradio. “Stemgeluid is tijdgevoelig,” zegt ze met een glimlach. “Langzaamaan vond men mijn stem ‘te netjes’ en werd ik alleen nog maar gevraagd voor chique merken.”

De Amerikaanse jaren, leren van de besten

In 1988 vertrok Willy naar New York om te studeren aan het legendarische Lee Strasberg Theatre & Film Institute, waar ook Marilyn Monroe en Robert De Niro hun opleiding genoten. “Ik was natuurlijk al wat ouder, hier in Nederland word je dan niet meer op een school toegelaten. Dus waarom niet mijn vleugels uitslaan? En waarom het vak niet leren van de allerbesten? Tot mijn grote verbazing werd ik aangenomen.”

Die twee jaar in die bruisende stad waren intensief en vormend. “In Amerika is alles groter, harder en eerlijker. Je krijgt stapels huiswerk, wordt stevig aangepakt, maar ook enorm aangemoedigd. Die American way of life paste goed bij mij. Het swingde. Ze draaien hun hand er niet voor om bergen te verzetten. Dat heb ik meegenomen naar Nederland: dat ondernemende, dat doorpakken.”

Terug in Nederland werkte Willy als freelanceactrice in talloze toneelstukken, televisieseries en films. Ze speelde onder meer in Flodder en Oh Boy, sprak talloze commercials in, schreef teksten voor theater en bedrijven en werkte als trainingsactrice. “Ik heb alles aangepakt. Ik liet alles op me afkomen en vond het geweldig dat ik overal voor werd gevraagd. Misschien heb ik daardoor te weinig keuzes gemaakt, maar ik was zo dankbaar dat het werkte.”

Van 2011 tot 2019 werkte ze als docent aan het ROC. “Dat voelde als een kers op de taart,” zegt ze. “Ik kon mijn pedagogische achtergrond eindelijk combineren met mijn levenservaring en artistieke kant.”

Foto: MacSiers Imaging

De schrijver ontwaakt

Schrijven deed ze altijd al, maar sinds de coronaperiode richt ze zich volledig op het geschreven woord. “Ik heb mijn hele leven geschreven, maar altijd in opdracht, voor bedrijven, voor evenementen. Nu schrijf ik eindelijk vanuit mezelf.

In 2023 begon ze columns te schrijven voor Margriet en artikelen voor Trouw. Een jaar later verscheen haar eerste boek: Daten voor gevorderden (Nijgh & Van Ditmar, 2024). Het boek is een succes en raakt bij velen een gevoelige snaar, jong en oud, vrouwen én mannen.

Daten op leeftijd, eerlijk, grappig en ontroerend

Daten voor gevorderden is een persoonlijk, openhartig en vaak hilarisch verslag van haar zoektocht naar liefde op latere leeftijd. “Ik ben in 2018 gaan daten. Ik dacht: ik heb nu tijd, laat ik eens kijken hoe dat is. Maar het bleek een rollercoaster,” vertelt ze lachend.

Het boek beschrijft elf ontmoetingen met evenzoveel mannen, afgewisseld met beschouwingen over liefde, verlangen, teleurstelling en vrijheid. “Ik vond het spannend om te publiceren. Ik kom uit een streng milieu, met broers, zussen, neven en nichten die nog altijd streng zijn. Dus om op te schrijven wat tante allemaal heeft uitgespookt, dat vond ik niet niks. Maar ik dacht: ik heb mijn leven lang genoeg ingehouden. Nu mag het eruit.”

Over de wereld van het online daten is ze scherp maar mild. “Op latere leeftijd daten is een moeilijke sport. Je weet precies wat je wilt, maar daardoor geef je mensen te weinig kansen. En dat terwijl we allemaal rugzakjes hebben. Toch raad ik het niemand af. Het is leerzaam, soms pijnlijk, maar ook ontzettend menselijk. En sommigen houden er een mooie partner aan over, dus wat let je?”

Een kroon op haar werk

Met Daten voor gevorderden heeft Willy niet alleen een boek geschreven, maar ook een stuk van zichzelf bevrijd. “Het voelt als een kroon op mijn werk,” zegt ze. “Ik heb altijd iets willen overbrengen, een boodschap, mensen blij maken met iets echts. Dat is wat ik nu eindelijk doe.”

En ze is nog lang niet klaar. Nieuwe plannen borrelen al. “Ik wil een kinderboek schrijven, een toneelstuk en een roman met de titel Is oud worden eng? Je hoort nog van mij,” zegt ze met die kenmerkende twinkeling in haar ogen.

Willy van der Griendt is het levende bewijs dat het leven geen rechte lijn is, maar een dans vol wendingen. Van pedagoog tot performer, van stem tot schrijver: telkens weer vond ze zichzelf opnieuw uit, met een mix van lef, humor en warmte. “Als ik terugkijk,” zegt ze, “zie ik vooral dat ik altijd trouw ben gebleven aan mijn verlangen om schoonheid te delen. Dat was mijn roeping, van kind af aan.”