Haar talent weerspiegelt de kern van wie Sylvie Klijn is: een zangeres en componiste die muziek niet alleen maakt, maar belichaamt. Geboren en opgegroeid in Nederland, en inmiddels al zes jaar woonachtig in Lausanne, Zwitserland, beweegt Sylvie zich tussen werelden, stijlen en talen; altijd met de stem als bron en de ziel als kompas. Foto: Mathilda Olmi

Van klassiek naar vrijheid

Sylvie begon haar muzikale reis als klassiek pianiste. Ze behaalde prijzen bij onder andere het Prinses Christina Concours en het Selectie Nationaal Concours, speelde recitals en werd zelfs door de Nederlandse ambassade uitgenodigd om in Tunesië concerten te geven. Toch was dat voor haar niet vanzelfsprekend. “Piano is een complex instrument,” vertelt ze. “In de klassieke traditie, waarbij je alles uit je hoofd moet spelen, lag er zoveel druk op. Ik had veel last van podiumangst. Met zang heb ik dat helemaal niet. Daar voel ik juist vooral blijdschap en vrijheid. Dat bevestigt voor mij dat wat ik nu doe, echt natuurlijk is.”

Het is een openhartige bekentenis die laat zien hoe Sylvie haar pad vond. Uit de worsteling groeiden discipline, een diep begrip van muziek en een verfijnde gevoeligheid; eigenschappen die ze nu meeneemt in haar composities en zang.

Studeren over grenzen heen

Sylvie studeerde in Nederland en Zwitserland. Dat bracht haar niet alleen kennis, maar ook vrijheid. “Toen ik in Zwitserland kwam, was ik ineens de zangeres uit Nederland. Het gaf me ruimte om mezelf opnieuw uit te vinden, zonder de vooroordelen die mensen hadden toen ik van klassiek naar zang overstapte. Dat voelde bevrijdend.”

Ze koestert de begeleiding die ze onderweg kreeg. “Ik heb zoveel docenten meegemaakt die enorm toegewijd waren. Omdat ik zelf zo rijk gevoed ben, hoop ik datzelfde terug te kunnen geven wanneer ik lesgeef.”

Projecten vol kleur en karakter

Sylvie is niet iemand van één weg. Haar projecten zijn divers en hebben elk een eigen identiteit. Met gitarist Paul Alberto Gonzalez Ostos en percussionist Samuel Boutros vormt ze Vagalumes (vuurvliegjes in het Portugees): een trio dat Braziliaanse muziek, poëzie en jazz verweeft. Ze gebruiken teksten van Pessoa en Espanca, wonnen de Coup de Cœur-prijs tijdens het JazzContreBand Concours en brachten in 2024 hun eerste cd uit, gevolgd door een internationale tournee. “De insteek bij Vagalumes is poëzie en het ritmische van Latin jazz. Taal en ritme zijn echt de kern van het project.”

Daarnaast vormt ze met bassist Christoph Utzinger het duo Ton sur Ton, waarin ze zingt, componeert, toetsen en percussie bespeelt en effecten toevoegt. “Ton sur ton roept een beeld op van nuances die in elkaar overlopen zonder te botsen. We voelen hoeveel ruimte er is als duo, om telkens onze rollen te zoeken en opnieuw vorm te geven. Het is een verfijning, een spel van subtiliteit.”

Beide projecten vullen elkaar aan, zegt Sylvie: “Mijn praktijk zou niet volledig zijn als ik een van de twee moest loslaten. Ze zijn zo complementair dat ze elkaar juist nodig hebben.”

Naast haar eigen formaties staat Sylvie ook op grote podia. Ze werkte met de Bigband Jazzin’ Fribourg en in Nederland met de Tilburgse bigband die haar composities uitvoerde. “Het is zo’n contrast met de kleine ensembles die ik zelf opricht. Ineens sta je in een enorme energie, met een compleet ander gevoel van verantwoordelijkheid. Dat vind ik geweldig.”

Ze speelde op prestigieuze festivals zoals Cully Jazz, het Schaffhauser Jazz Festival en JazzOnze+, trad op in TivoliVredenburg, het Grachtenfestival en Muziekgebouw Eindhoven, en bracht met eerdere projecten albums uit die zelfs een Edison-nominatie opleverden. Toch blijft de balans tussen Nederland en Zwitserland een zoektocht. “Het is niet makkelijk om alle ballen in de lucht te houden. Maar het is waardevol om mijn werk ook met vrienden en familie in Nederland te delen. Dat voelt als thuiskomen.”

Lesgeven, delen en doorgeven

Naast componeren en optreden geeft Sylvie les; een paar uur per week, maar met een diepe betekenis. “Ik vind het waardevol om kennis te delen. Lesgeven gaat vaak over het mentale: blokkades wegnemen, waardoor iemand ook in zijn dagelijks leven verder komt. Dat vind ik heel mooi, om door muziek daarmee te werken.”

In alles wat ze doet klinkt Sylvie’s innerlijke drive door: een zoektocht naar authenticiteit en betekenis. Of ze nu woordenloze muziek componeert die verre werelden oproept, Braziliaanse poëzie tot leven wekt of met toetsen en effecten nieuwe klankkleuren onderzoekt, telkens ontstaat er iets dat raakt. Aan haar jongere zelf zou ze één ding willen meegeven: “Dat je meer in jezelf mag geloven. Je moet zo vaak je eigen ideeën opnieuw aanbieden, keer op keer, zonder dat er meteen iemand ja zegt. Maar als je blijft zoeken, komt er een moment dat dingen gaan rollen. En dan voel je dat je muziek een waarde heeft voor anderen. Dat is alles.”

Stralend tussen werelden

Wie Sylvie Klijn ontmoet, ontmoet een kunstenaar die haar kwetsbaarheid niet schuwt, maar juist inzet als bron van kracht. Een vrouw die geleerd heeft dat muziek niet alleen discipline vraagt, maar vooral vertrouwen. En dat muziek, of het nu in een klein duo of een grote bigband is, altijd een brug slaat: tussen landen, stijlen, talen en vooral tussen mensen. “Ik ben alleen maar blij dat ik op een podium mag staan, dat ik mag brengen wat ik echt wil brengen.”