Ze schrijft, ze zingt, ze dirigeert en ze doceert. Marjon Weerink is iemand die mensen hun eigen stem laat vinden en die harten raakt met haar liedjes en haar boeken. Ze brengt enorm veel gevoel, herkenning en licht met alles wat ze weergeeft. Foto: iSi Fotografie

De onverwachte weg naar muziek

Wat veel mensen misschien niet weten: Marjon komt uit een gezin dat zichzelf niet als muzikaal beschouwt. “Mijn moeder kan wel lekker leuk op toon zingen, maar mijn ouders hebben nooit een instrument bespeeld of wat dan ook,” vertelt Marjon. Het was haar oudste zus die per se blokfluitlessen wilde volgen.

Als zevenjarig meisje stapte ze binnen in de wereld van noten en ritmes. Ze begon te zingen in een kerkkoor, ontdekte de hobo en belandde in ensembles en orkesten. Een bepalend moment kwam toen ze 14 was: ze ontmoette Jeffrey, de jongen die later haar man en muzikale partner zou worden. Hij speelde piano, gitaar en drums. “Op een gegeven moment was er op school een talentenjacht. Toen hadden we bedacht dat ik dan maar ging zingen en hij ging spelen. Daar deden we toen aan mee. Zo begon dat een beetje meer te worden.”

En toch: muziek als loopbaan zag ze destijds niet voor zich. Integendeel, ze studeerde eerst moleculair medische celbiologie. “Ik ben eigenlijk afgestudeerd als moleculair medisch celbioloog. Daar doe ik helemaal niks meer mee. Maar toen ik daar stage ging lopen, vond ik het zo vreselijk dat ik dacht: dit trek ik niet.” Haar pad bracht haar bij songwriting. “Toen dacht ik: dat is wel wat voor mij, want ik hou enorm van schrijven en van muziek. Dat deed ik altijd al, maar gewoon als hobby.” Het was de sprong naar het conservatorium, waar ze in 2012 afstudeerde als singer-songwriter.

Van zangdocent tot dirigent

Vandaag de dag is Marjon allang niet meer alleen de zangeres die met trillende handen een microfoon vasthoudt. Ze is iemand die talloze anderen helpt hun eigen stem te vinden. “Ik hou er eigenlijk meer van om iemand anders te laten shinen, dan dat ik zelf met mijn hoofd vooraan moet staan,” zegt ze. Dirigeren is daarin voor haar een pure vreugde. “Koor dirigeren is echt een van de allerleukste dingen die er is. De meeste koren bestaan uit mensen die een drukke dag hebben gehad en die er even uit willen. Als je die mensen dan iedere keer een stapje verder weet te krijgen, dat ze boven zichzelf uitstijgen. Dat is zo mooi!”

Haar manier van lesgeven en dirigeren is sterk gevormd door haar eigen weg. Ze moest leren zingen, het kwam haar niet ‘aanwaaien’. “Dat maakt het in ieder geval makkelijker bij het lesgeven, omdat ik ook begrijp waar mensen vandaan komen. Ik weet wat voor stappen je moet nemen om ergens te komen.”

De pandemie en een nieuw pad

Toen corona uitbrak, viel alles stil; geen koorrepetities, geen optredens, geen huwelijksceremonies. “Dat was heel naar. Het meest nare was niet dat ik even een paar weken vrij had, daar waren we eigenlijk wel aan toe. Maar de onzekerheid was zo heftig. Het feit dat je gewoon hoort: je mag je werk niet meer doen, en we hebben geen idee hoe lang niet.”

Ze probeerde creatief te schakelen: een huiskamerconcerttour, optreden voor kleine gezelschappen. Maar steeds veranderden de regels, steeds werd er opnieuw een streep gezet door plannen. “Dat was extreem vermoeiend. Nog los van de financiële onzekerheid die we hadden, omdat we allebei zzp’er zijn. Je persoonlijkheid, je gevoel van eigenwaarde, alles stond onder druk.”

Juist daar, in die periode van gedwongen stilstand, ontstond iets nieuws: schrijven. “Ik dacht: nu kan ik niet dirigeren, dan ga ik boeken schrijven. Ik was er eigenlijk al een beetje mee bezig, maar toen dacht ik: als ik er echt wat mee wil, moet ik het nu doen.” Het bleek de start van een tweede carrière.

Bert Broekhuis

De schrijvende Marjon

Haar debuut ‘Op het verkeerde spoor’ verscheen sneller dan ze zelf ooit had durven dromen. Ze stuurde het manuscript in en kreeg direct respons van uitgeverijen. “Ik had er meteen twee die het wilden uitgeven. Ik was helemaal in shock.” Het tweede boek ‘Podiumbeest’ leverde haar een Valentijnprijs op. Pas toen begon ze zichzelf echt te vertrouwen als schrijver.

Wat haar boeken bijzonder maakt, is de verwevenheid met muziek. In ‘De liedfabriek’ integreerde ze zelfs eigen liedjes: de songteksten staan in het boek en zijn ook daadwerkelijk te beluisteren. “Dus als je het boek leest, luister je ook de liedjes mee. Het luisterboek is sowieso heel muzikaal. De hoofdpersoon is ook een songwriter. Dat boek ligt denk ik het dichtst bij mij qua verhaal en karakter.”

In september 2025 verschijnt alweer haar vierde roman: ‘Ontmaskerd’. Een verhaal dat zich afspeelt in Twente, haar geboortestreek. “Ik kom zelf eigenlijk uit Geesteren, een dorpje aan de grens. Twente wordt vaak heel negatief neergezet, als een boerenregio. Maar er is zoveel meer. Ik wilde een boek schrijven dat laat zien: hier is ook gewoon een normaal leven, met liefde en schoonheid. Ik wilde mijn gemeente, Tubbergen, en Twente een keer in het zonnetje zetten.”

Een leven vol liefde en samenwerking

Veel van wat Marjon doet, doet ze samen met haar man Jeffrey. Ze vormen een hecht muzikaal duo. Hij begeleidt haar bij huwelijksceremonies, bij optredens, in huiskamerconcerten. Het feit dat ze elkaar al op jonge leeftijd leerden kennen, voelt als een rode draad door haar leven. En al houdt Marjon zelf niet van in de spotlights staan, wie met haar spreekt merkt meteen: ze is een vrouw die schittert door anderen te laten bloeien.

Haar kracht is niet enkel haar veelzijdigheid, maar vooral de warmte waarmee ze het doet. Voor haar leerlingen, voor haar lezers, voor haar publiek. Misschien is dat wel de mooiste boodschap die uit haar verhaal spreekt: dat talent niet altijd vanzelf komt, dat wegen soms omwegen zijn, dat onzekerheid en tegenslag ook poorten openen naar iets nieuws. “Wat ik mijn jongere zelf zou willen zeggen? Maak je toch niet zo druk om alles. Ik was altijd zo zenuwachtig. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. En misschien is dat juist wel de les: stap voor stap, volhouden, en vertrouwen dat jouw eigen geluid ergens zijn plek vindt.”

Marjon Weerink is het bewijs van die les, en haar muziek en boeken laten dat zien! Foto: Bert Broekhuis