Als actrice, zangeres, stemactrice, illustrator, docent, theatermaker en bovenal vormgever van verhalen beweegt Eva Poppink zich moeiteloos tussen podium, papier en studio. Steeds opnieuw weet ze een wereld te scheppen waarin anderen zich gezien, geraakt en opgetild voelen. “Ik vind het vooral leuk om iets te doen waar mijn hart in ligt, waar ik gelukkig van word en waardoor andere mensen dus ook gelukkig worden. Dat vind ik belangrijk,” zegt ze. Het vat eigenlijk haar hele loopbaan en levenshouding samen.
Een carrière vol rollen en verbeelding
Na haar opleiding aan de Amsterdamse Academie voor Kleinkunst in 1999 brak Eva door met hoofdrollen in de musicals Fame (als Serena Katz) en Heerlijk duurt het langst. Kort daarna volgde een rol die haar lange tijd zou verbinden met generaties kinderen en ouders: Nijntje. Ze speelde in vier producties: Nijntje, de musical, Nijntje is er weer!, Nijntje op vakantie en Nijntje en het concert. Bijna duizend keer stond ze daarmee op het toneel. Voor deze rollen werd ze twee keer genomineerd voor de John Kraaijkamp Musical Award. “Nijntje komt iedere keer weer terug, het plakt aan me, maar dat is helemaal oké,” vertelt Eva met een lach. “Mijn bedrijf heet zelfs Little White Bunnies, omdat ik ooit een e-mailadres moest bedenken. Dat is gewoon gebleven.”
Naast theater verscheen ze in televisieseries als Verkeerd Verbonden, Schudden tot het sneeuwt en Celblok H. Ook had ze gastrollen in Spangen, Samen en Kinderen geen bezwaar. In de filmwereld zagen we haar in Pietje Bell 2: De Jacht op de Tsarenkroon en recenter in Zwanger & Co. (2022). Toch is dat slechts één kant van haar veelzijdigheid. Want naast acteren heeft Eva een stem die velen kennen zonder dat ze haar gezicht herkennen. Ze sprak rollen in voor Ben 10, Cars, Happy Feet en natuurlijk Nijntje. Ook leest ze luisterboeken en reclames in. “Tegenwoordig doe ik meer luisterboeken. Dat vind ik heerlijk om te doen.”
Van actrice naar illustrator
Naast haar werk op het podium en in de studio ontdekte Eva dat haar hand en hart ook wilden tekenen. “Überhaupt om mezelf illustrator te noemen vond ik gek, want ik heb de Kleinkunstacademie gedaan. Ik dacht dus: ik ben actrice. Maar inmiddels ben ik ook illustrator, krijg ik opdrachten en kan ik ervan leven.”
Haar eerste illustraties maakte ze voor luisterboeken over Kareltje de hamster en Sjonnie de giraf, in samenwerking met Job Schuring. “Als ik nu die tekeningen zie, vind ik ze echt heel slecht. Maar ik was wel heel trots bij mijn eerste boekpresentatie. Ik had ineens iets geïllustreerd. Dat was het allerbegin.”
Wat begon als een zoektocht groeide uit tot haar creatieve onderneming Little White Bunnies, een naam die inmiddels synoniem staat voor vrolijke, kleurrijke en liefdevolle illustraties en projecten. “Je bent het zodra je zelf vindt dat je het bent, voelt dat je het bent en dat uitdraagt.”
Op haar Instagram daily_drawing_eve deelt ze haar dagelijkse creaties.
Kunst als verbinding
Wat Eva misschien wel het meest kenmerkt, is dat zij kunst niet ziet als prestatie of middel tot bekendheid, maar als verbinding. Zo vertelt ze hoe ze wekelijks tekenlessen geeft aan dementerende ouderen. “Ze leren er niet echt van, maar ze worden eventjes meegenomen in iets. Ze gaan open, ze worden even heel blij. Al zijn ze een uur later alweer vergeten wat ze hebben gedaan, dat maakt niet uit. Het gaat om wat ze op dat moment beleven. Dat vind ik echt fantastisch om te doen.”
Eva zoekt telkens die ontmoeting. “Dat je ze even laat voelen wat ze nog meer kunnen. Dat je ze even optilt.”
Geen hokjes, maar verhalen
Soms lijkt het alsof Eva alles tegelijk doet: acteren, zingen, illustreren, lesgeven, stemmen inspreken, schrijven. “Ik hoef eigenlijk niet te kiezen. Soms zit ik meer in de illustratiefase, dan weer in theater. Het wisselt elkaar gewoon af. Waar ik me het meest thuis bij voel, is het maken van verhalen. Het vormgeven ervan. Dus dat is het eigenlijk.”
Ze glimlacht als de vraag komt of ze zichzelf een vormgever mag noemen. “Ja, dat is het meer. Een vormgever. Terwijl ik dan eigenlijk weer geen echte vormgever ben. Want als ik dingen moet uitrekenen gaat dat helemaal niet.”
Die veelzijdigheid maakt haar werk zo rijk en onvoorspelbaar. Soms droomt ze ook van nieuwe vormen: een prentenboek dat klaar ligt om verder te worden ontwikkeld, korte verhalen die wachten om te worden gepubliceerd. “Ik heb al een prentenboek klaar liggen. Maar daar moet nog wat aan gefinetuned worden. Het is dus ook weer een kinderboek. En ik vind schrijven ook heel leuk. Dus wie weet.”
Eva is inmiddels getrouwd, moeder van twee kinderen, en toch onveranderd nieuwsgierig naar alles wat het leven haar brengt. “Ik merk nu wel dat het langzaam verschuift: van naïef meisje, konijn of jonge vrouw naar de juffen en de moeders qua acteren. Maar heel erg bij jezelf blijven, dat is heel fijn. Ik wil nu eigenlijk alleen nog dingen doen die ik écht leuk vind. En als het raar of niet goed voelt, dan doe ik het gewoon niet meer. Dat is heel fijn aan ouder worden.”
Soms kijkt ze terug en vraagt ze zich af welke wegen ze nog had kunnen inslaan: kunstacademie, reizen, schilderen. Maar bovenal voelt ze dankbaarheid. “Ik heb al een hele mooie carrière, en er is altijd meer te wensen, gelukkig.”
Eva Poppink is een verhalenverteller in vele talen: de taal van muziek, van theater, van potlood en penseel, van stem en verbeelding. Ze maakt geen onderscheid tussen groot of klein, podium of schetsboek. Alles draait om wat ze kan doorgeven. “Waar ik me het meest thuis bij voel, is denk ik het maken van verhalen.” Juist daarin is Eva een zeldzame kracht: iemand die ons eraan herinnert dat verhalen niet alleen gemaakt worden op een podium of in een boek, maar overal waar mensen samenkomen en even tot verbinding komen.
Reactie plaatsen
Reacties