“Door veel te doen en te ontdekken kan je erachter komen dat je veel meer kan dan je denkt”

Zowel als stemactrice, als zangeres, theatermaker en docent schittert en inspireert Niki Romijn. Ze weet wat het is om beter te worden en om anderen te zien op gaan in potentie, dit alles doordat ze zelf zo enorm veel houdt van alles wat met theater, zang en muziek te maken heeft.

“Dit is mijn plek, hier hoor ik thuis!”

Al op hele jonge leeftijd was Niki betrokken bij muziek en theater. Met zoveel passie heeft ze zichzelf alleen maar weten te ontwikkelen. “Vanaf mijn zesde was ik altijd aan het zingen, en was ik met instrumenten bezig,” vertelt Niki. “Daarnaast zat ik op jonge leeftijd al op balletles, en was ik ook bezig met verhaaltjes en liedjes schrijven. Theater en muziek speelden al gelijk een hele grote rol in mijn leven, ook omdat mijn ouders mij al op dans- en muziekles lieten gaan. Alles wat ik leuk vond kon ik op dat moment al doen. Zoiets gaf mij op dat moment al de nodige kennis en ervaring. Als kind heb je dat nog niet door, maar als je ouder bent weet je echt hoeveel je aan al die lessen hebt gehad. Je weet bijvoorbeeld al heel gauw hoe je moet staan qua dansen, of bewegen. Daarbij, muziek is ontzettend goed voor je gehoor, en je leert zoiets het beste door te zingen. Dat lijken gemakkelijke voorbeelden, maar zoiets is best diepgaand. Ik bedoel; met het stemacteren merk ik dat ik een muzikale achtergrond heb. Dus al die kleine dingen hebben heel veel effect en zijn toepasbaar op meerdere aspecten, zonder dat je dat als kind doorhebt op dat moment.”

Toch heeft zoiets effect gehad. Niki weet nog precies hoe haar eerste optreden was. “De eerste keer dat ik met de dansschool op een podium stond, dacht ik gelijk ‘dit is mijn plek, hier hoor ik thuis’! Ik voelde mij opeens heel rustig worden, alsof er een wereld voor mij open ging; een wereld waar ik mij enorm thuis voelde en ik immens blij werd, ook bij het zien van het podium en dat de lampen aan zijn.”

Diverse inspiraties, en toch iets willen creëren van haarzelf

Soms zie je dat mensen helemaal opgaan in een idool of voorbeeld, en dat ze van daaruit iets moois tot stand brengen. Niki heeft ook veel prachtigs tot stand gebracht, en vooral door iets eigens te willen creëren. “Vroeger wilde ik vooral zelf dingen bedenken binnen theater en muziek. Toch waren er zeker zangeressen waar ik naar opkeek, zoals bijvoorbeeld Aretha Franklin en later Joni Mitchell. Natuurlijk kan je enorm veel van ze leren als je ziet wat ze zoal in de muziek doen en gebracht hebben, maar ik wilde voornamelijk mijn eigen stijl creëren. Tegelijkertijd vond ik zoiets heel spannend. Als je zelf liedjes schrijft, zoek je heel erg naar je eigen stem en naar je eigen verhaal. Hierdoor ben je meer gefocust op jezelf dan op andere mensen, hoewel ik vaak heel erg onder de indruk kan zijn van andere mensen. Het is vooral zoeken naar wát je wilt vertellen en hóe je het wilt vertellen. Ongemerkt ben je daardoor op jezelf gericht. Het is hierdoor één grote leerweg geweest.

Ik geef nu veel theater- en musical les. Hierdoor is mijn focus gevestigd op anderen. Dat vind ik heel leuk, dat het nu om de anderen gaat. Alles wat ik zelf heb geleerd, door onder andere vallen en opstaan, kan ik weer meegeven aan mijn leerlingen. Ik sta ook niet meer of nauwelijks op het podium, maar ik mis het eigenlijk niet. Het lesgeven vind ik zo enorm leuk, vooral om anderen naar een plek op het podium te helpen. Daar geniet ik enorm van, zeker omdat zoiets anderen heel blij maakt.”

Theater, echt haar passie

Kleine dingen kunnen het voor elkaar krijgen dat je ergens een enorme passie voor hebt. Ook Niki kan van meerdere diepgaande elementen binnen theater intens genieten. Niet vreemd als ze een enorme passie voor theater heeft. “Nu, anno 2022, weet ik nog steeds wat alle danspasjes waren tijdens mijn eerste moment op het podium. Ik danste op De Notenkraker van Tsjaikovski, en ik had een toetertje in mijn hand. Echter, deze was helemaal ingedrukt doordat ik dat ding stevig in mijn hand vasthield. Van het feit dat er mensen keken, hoe het lichteffect aanwezig en dat er applaus was kreeg ik zoveel energie! Tegen mijn moeder zei ik gelijk dat ik later op het podium wilde. Dat is mij ook gelukt, en daar ben ik enorm gelukkig van geworden.”

Diverse muziekoptredens

Naast dansen heeft Niki ook gezongen. Haar stem en inlevingsvermogen heeft ze op dusdanige wijze ontwikkeld dat niet alleen zij maar ook anderen opgaan in haar prachtige zangklank!

Haar eerste album: Soon

In 2001 kwam het ervan. Niki bracht haar eerste album uit genaamd Soon. Met dit album, dat 12 nummers kent, is de toon gezet in haar muziekcarrière. “Iets van jezelf uitgeven doe je niet zomaar,” beaamt Niki. “Aan de ene kant is het heel kwetsbaar, want alles van zo’n album is van jou. Als iemand daar iets op zegt, dan kan het best binnenkomen. Aan de andere kant is het voornamelijk enorm gaaf om aan zo’n project te werken. Ik heb steun gehad van veel muzikanten, en dat voelt echt als een groot cadeau. Tijdens de lancering van mijn cd hebben we alles live gespeeld. Toen alles klaar was, besef je ook dat zoiets ook echt klaar is. Het is een proces en prestatie waar ik zo enorm trots op ben. Ik heb de cd een tijdje helemaal grijs gedraaid, en toevallig heb ik het album een jaar geleden weer beluisterd. Er komen dan zoveel herinneringen in je op; dierbare herinneringen van hoe leuk het was in de studio, tot hoe iedereen aan het album meewerkte en ook hoe ik deze nummers heb geschreven. Een eerste album voelt als extra speciaal, en het staat mij enorm goed bij. Ik prijs mij enorm gelukkig dat ik zoiets heb kunnen meemaken. Daarbij was het mijn enige pop-cd, want mijn andere albums waren meer theaterachtige albums met heel verhaal eromheen.”

Roos van jou mond

Hoewel het haar enige pop-cd is, was het niet haar enige cd. Niki raakte dusdanig geïnspireerd door de poëzie van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ingrid Jonker dat daarover in 2006 en 2009 twee albums uitkwamen, genaamd Roos van jou mond. “Wat aan dat album zo bijzonder was, was dat ik ook een aantal keren in Zuid-Afrika ben gaan optreden. Die poëzie betekende daar zoveel meer dan voor de Nederlanders hier. Hier vond men het heel bijzonder vanwege de taal, maar voor Zuid-Afrika was het bijzonder dat ik het met een soort Nederlands accent deed. Hierdoor werd anders naar deze gedichten geluisterd, en kwamen ze anders bij ze binnen. Het bracht vanwege de apartheid ook veel herinneringen boven water, dus dat ontroerde ook enorm. Het heeft wat in mensen losgemaakt. Dat maakte zo’n project heel speciaal. Het schrijven van de muziek was bijzonder, maar zeker ook het optreden in Nederland en Zuid-Afrika. Dat waren prachtige cadeautjes voor mij. Ik hou ervan om mensen iets mee te geven waarover ze kunnen nadenken. Ze werden zowel vermaakt, als aan het denken gezet.”

Born To Be Wild

Iedereen kent wel het gemis van iemand. Hoewel zoiets een moeilijk proces is, heeft Niki dat op een creatieve manier kunnen uiten. Born To Be Wild, ontstaan in 2011, beschikt over nagelaten teksten van haar vader, en vulde ze aan met eigen muziekwerk. “Born To Be Wild is een heel persoonlijk document. We hebben na zijn overlijden veel mooie spullen gevonden in zijn huis. Hij schreef zelf ook verhalen. Hij had allemaal schriften en kladblokken vol met mooie verhalen en gedichten. Ik kwam op het idee om muziek te schrijven bij deze teksten, die op dat moment weer liedjes konden worden. Het was ook een manier van hoe om te gaan met het verdriet en het gemis van mijn vader, en dat heeft mij enorm geholpen. Ik was met zijn teksten bezig, en er kwamen ook wat teksten van mijzelf naar boven. Deze teksten, en met muziek daarbij, wilde ik gaan delen met anderen, want iedereen kent het gevoel van iemand verliezen. Ondanks dat het een persoonlijk programma was, kon ik mensen troosten met mijn muziek. Het is fijn als je over iemand kan praten die er niet meer is, en dat je zoiets kan doen met muziek en teksten. Het waren zeker niet alleen droevige liedjes, maar ook vrolijke liedjes. Mijn vader heeft een heel mooi leven gehad, en had heel veel gevoel voor humor. Het programma gaf naast het bieden van troost ook de mogelijkheid om te verbinden; verbinden met mensen die hetzelfde gevoel kennen.”

Bijzondere tijd in de musical Cats

Eind jaren ‘80 kwam Niki voor het eerst in aanraking met de musicalwereld. Daar heeft ze geleerd wat hard werken precies is en inhoudt. Niets voor niets wordt gezegd: hard work pays off. “Toen ik op het conservatorium zat, zat een van mijn mede-cursisten in een theatergroep: Pluche & Plastic. Dat was de eerste keer dat ik met musical in aanraking kwam. Ik heb daar een jaar mee getoerd, en enorm veel van geleerd. Via een meisje die ook in die groep zat hoorde ik dat er audities waren voor de musical Cats. Ik had op dat moment geen idee wat deze musical was en inhield. Opeens zat ik in een enorm professionele auditie die gehouden werd in theater Carré. Eerst deed ik mee aan de dansaudities, waarin ze perspectief zagen. Daarna kwam de zangronde, en ook daar zagen ze voldoende potentie in mij dat ik een rol kreeg in deze musical. In 1987 zat ik in een professionele productie, wat een niveau hoger was. Ik heb daarin vooral geleerd om altijd alles te geven. Elke repetitie en elke les betekende 100% geven wat je in je hebt. Dat was enorm waardevol. Ik wist op dat moment wat hardwerken is en inhoudt. Dat maakt je in alle opzichten nog meer waardevol en veelzijdiger. Een jaar later werd ik weer gevraagd voor Cats, en kreeg ik een eigen rol en een aantal rollen erbij. Bijna vier jaar hebben we deze musical in Zwitserland gespeeld, in twee talen. De ene week speelden we de Duitse versie van Cats en de andere week de Engelse versie. Het leuke daarvan is dat we met 17 nationaliteiten hebben gespeeld.”

“Regisseren vergt enorm veel creativiteit”

We hebben gezien hoe Niki muziek kan vormgeven en albums kan laten ontstaan. Ze beschikt over veel creativiteit, iets waarover je als regisseur, want ook dat is ze, moet beschikken. “Als je dingen maakt, heb je vaak een idee hoe je zoiets verder kan vormgeven. Ik had altijd een idee hoe iets op het podium eruit moest zien. Zoiets deed ik eigenlijk al voordat ik wist wat regisseren inhield. Ik werd steeds meer gevraagd als regisseur. Samen met een groep probeer je iets zo mooi mogelijk te maken. Door het samenwerken kan je de visie die je in je hoofd hebt verder uitbreiden richting het podium. Dat is een proces van sleutelen, uitproberen, weggooien en opnieuw beginnen; tot een eindresultaat. Persoonlijk vind ik het een heel mooi proces, iets waar je sturing aan kan geven. Als aan het eind alles op z’n plek valt, dan geeft zoiets je enorm veel voldoening. De ene keer lukt iets, maar soms ook niet. Dat kan best frustrerend zijn, maar het geeft ook de mogelijkheid om te bedenken dat je iets anders kan aanpakken. Je bent er namelijk nooit, want het gaat nooit altijd volgend één vast patroon. Het vergt enorm veel creativiteit, en dat vind ik echt heel erg leuk!”

Bloom uit Winx Club

Als stemactrice heeft Niki enorm veel personages ingesproken. Een van de programma’s waar ze (nog steeds) inspreekt is Winx Club, waar ze een van de hoofdpersonen inspreekt: Bloom. “Ik moet altijd terugdenken aan de allereerste aflevering van Winx Club. Bloom is een van de zes hoofdpersonages die geadopteerd is, en ze weet in het begin nog niet dat zij over toverkrachten beschikt. Ze komt er pas achter als zij Stella te hulp schiet in een confrontatie. Bloom is aanvankelijk heel naïef, en iemand die naarmate de afleveringen vorderen steeds zelfverzekerder wordt. Ik denk ook dat veel meisjes zich aan haar kunnen spiegelen, omdat ze de onzekerheid die Bloom heeft wel herkennen in zichzelf.

Daarbij wordt Bloom steeds pittiger en krachtiger. Ik vind zoiets heel mooi om in haar terug te zien, dat ze zich op deze manier weet te ontwikkelen.”

Het feit hoe Niki vertelt over het inspreken van Bloom laat dat zien dat ze over enorm veel passie beschikt qua stemacteren. “Al meer dan 25 jaar ben ik bezig met stemacteren, maar het blijft zo ontzettend leuk om te doen! Het is heel leuk om zoveel verschillende rollen te kunnen doen, dan wel in te spreken. Je kunt bang zijn, huilen of enorm lachen. Je kunt allerlei soorten emoties uiten. Bij het inspreken van speelfilms moet je zo naturel mogelijk kunnen spelen. Dat is ook een geweldige uitdaging; hoe klink je zo echt mogelijk dat mensen ook echt geloven dat ik deze emotie voel. Naast het lesgeven doe ik het stemacteren, en die combinatie vind ik enorm fantastisch!”

Deze blik en emotie zegt al heel veel: enorm veel passie en groot talent waar Niki over beschikt!

Jezelf zo goed mogelijk ontwikkelen