Yentl Schieman en Christine de Boer, beter bekend als het muzikaal cabaretduo Yentl en de Boer, komen met een voorstelling vol amusement. Hun nieuwste show Rekhalzen is een prachtige ervaring die zich heeft ontplooid tot een bron van verwondering, ontroering, humor, herkenning en bovenal: liefde. Deze voorstelling is werkelijk een bijzondere belevenis. Ze weerspiegelt de verwondering over het leven in al zijn onvolmaaktheid en schoonheid. Wie Rekhalzen bezoekt, merkt al snel dat hij of zij zich niet slechts in een theaterzaal bevindt, maar in een diepgaand dagboek of in gesprek met een intieme gesprekspartner. Het is een avond waarop je hart open mag gaan, je hoofd op een bijzondere manier leeg mag raken en je je volledig kunt laten raken. Een avond waarop het publiek niet alleen kijkt en luistert, maar meeleeft en meereist.

Een droomleven vol verlangen

Al snel voel je dat er meer schuilt achter het ‘perfecte plaatje’. Wat als je alles hebt en toch blijft uitkijken naar wat nog kan komen? Wat als dromen niet ophouden bij het bereiken van je doelen, maar juist blijven opduiken in de stilte ná het succes? Dit verlangen naar méér, dit verlangen naar wat nog komt zonder te vergeten wat er al is, dit rekhalzen, vormt het hart van de voorstelling. En wat voor hart is dat: kloppend, zoekend, nieuwsgierig en dromend.

Zoals we van Yentl en Christine gewend zijn, bevatten hun liedjes een diepe gelaagdheid die doordringt tot in ziel en hart. Elke muzikale scène is een beleving op zich: ontroerend, soms hartverscheurend, soms pijnlijk herkenbaar, dan weer hilarisch. En dat alles met de kracht om ongemakkelijke situaties zo uit te vergroten dat je keihard moet lachen, terwijl je tegelijk een gevoel van herkenning ervaart.

Ze weten emoties en gebeurtenissen zo te verbeelden dat je ze echt kunt voelen. Je hoeft het zelf niet te hebben meegemaakt, want hun vertelkunst maakt dat je het ervaart alsof het jouw verhaal is. En misschien ís het dat ook wel. Wie heeft zich niet ooit afgevraagd of hij of zij wel echt ergens bij hoort, of is ooit verrast geweest door de manier waarop anderen iets zagen dat jij nog nooit op die manier had bekeken?

Een podium voor inzicht

Soms wil je lachen en komt er ineens een brok in je keel. Soms voel je tranen opwellen, en dan is daar plots die onverwachte grap of dat speelse woord of die mimiek die je weer doet lachen. Hun balans tussen licht en donker is pure magie. Ze bezitten de gave om het tragische en het komische te verweven tot één groot kloppend levenslied, of eigenlijk levensliederen.

Eén van de briljante krachten van Rekhalzen is hoe het duo de ongemakkelijkheden van het leven niet uit de weg gaat, maar juist omarmt. Ze vergroten ze uit, zetten ze in een ander licht, laten ze ontsporen in absurdisme of juist stilvallen in kwetsbaarheid. Ze spelen met perspectief en creëren zo een ervaring die je als bezoeker voortdurend alert houdt: wat komt er nu? Wat wordt de volgende twist, wat de volgende ontknoping?

Je denkt, voelt, lacht, beleeft en bovenal: je herkent

Wat zo pijnlijk is, wordt lichter. Wat verwarrend was, wordt ineens begrijpelijk. Wat onbenoembaar leek, krijgt de mooiste woorden, melodieën en betekenis. Ze maken het onzichtbare zichtbaar en het onbesproken bespreekbaar, en dat alles met een zachte stem en een scherpe blik. De cirkel komt met deze voorstelling van begin tot eind rond. De personages zijn niet veranderd, maar jij als publiek wél. Dat is misschien wel het grootste talent en de grootste kunst van Yentl en de Boer: zij geven bijzondere inzichten, of je het nu meteen doorhebt of niet.

De thematiek van verlangen, doelstellingen, dromen en kwetsbaarheid verweeft zich tot een slot waarin de essentie van het leven plots voelbaar wordt. Zo voelbaar dat je na het slotapplaus even wilt blijven zitten om alles na te voelen.

Meer dan theater, een ervaring van groei, perspectief en liefde

Wat deze voorstelling zo bijzonder maakt, is dat het meer is dan alleen een avond theater. Het is een ervaring van groei. Niet alleen voor jou als toeschouwer, maar ook voor Yentl en Christine zelf. Met elke voorstelling, elk lied en elk samenspel zie je hoe zij groeien als makers, als vrouwen en als mens. De liefde voor theater, voor elkaar en voor het publiek spat in overvloed van het podium. Hun chemie is uitzonderlijk. Ze vullen elkaar aan met een vanzelfsprekendheid die moeilijk onder woorden te brengen is. Ze voelen, spelen en delen; en in Rekhalzen doen ze dat misschien wel intenser en puurder dan ooit tevoren. Ze laten zien dat kunst niet draait om perfectie, maar om echtheid. Dat theater niet op afstand hoeft te blijven, maar juist dichtbij mag komen: intiem, kwetsbaar en eerlijk.

Waar hun eerdere voorstelling Modderkruipers nog de kracht toonde van onder meer verlies en de waarde van datgene wat je niet ziet, laat Rekhalzen zien dat het leven niet alleen draait om het najagen van doelen, maar om de ruimte ertussen; het stilvallen en het durven dromen. Het besef dat wat je hebt, misschien wel het mooiste is wat er bestaat. Denk je eens in: wat als dat ineens stopt? Wat als het leven je dwingt stil te staan? Op dat moment telt niet meer wat je droomde, dan telt wie je was, hoe je liefhad en wat je gaf. Het zijn die vragen die blijven hangen. Die inzichten die niet worden opgelegd, maar zich langzaam samenvoegen in je hoofd en in je hart.

Waarom je deze voorstelling moet zien