Acht seizoenen lang droeg hij het shirt van BS Leiden, van zijn achtste tot zijn zestiende. Sinds dit seizoen traint en speelt Dion Mieremet in België, bij de COREtec Basketball Academy in Oostende, en afgelopen zomer debuteerde hij op het EK in de B-divisie met de jeugd van de Orange Lions onder 16. Een ontwikkeling omtrent plezier, vertrouwen en stap-voor-stap groter worden.

Van judo naar basketbal

Basketbal kwam niet vanzelf. Hij deed altijd heel lang judo en hij moest van zijn moeder op een teamsport” Zijn lengte gaf het laatste zetje. “Toen vanwege mijn lengte dacht ik van: laat ik basketbal gaan bekijken. Dat sprak me meteen aan,” vertelt Dion.

Dat eerste contact met de sport klikte direct. “Ik weet niet, veel mensen zeiden tegen me: ‘je moet dat een keer uitproberen.’ Toen had ik twee proeflessen gedaan en toen vond ik het meteen heel leuk, en toen dacht ik: ‘dit wil ik blijven doen.’”

Leiden als fundament

Dion begon bij BS Leiden en bleef daar acht jaar. Zijn eerste indrukken vergeet hij niet meer. “Dat is tijd geleden, maar het was meteen een goede ervaring. Het was erg fijn, en het was natuurlijk in de buurt. Dat was ook vrij makkelijk.”

In die beginjaren waren het vooral coaches die het plezier voedden. “Ja. Feike en Armand. Die hebben mij het tweede jaar erg goed geholpen. Zij hebben mij in het begin geholpen met het plezier met basketbal. Ik vond het erg fijn, mijn eerste en tweede jaar daar. Ik denk dat het me erg heeft geholpen in het blijven spelen. Ook mijn coach Hong heeft mij veel gegeven gedurende mijn onder 16 periode.”

Leiden staat bekend om sterke jeugdlichting, en Dion proefde vroeg aan nationale podia. “Bij onder 14 zijn we wel tot de finale gekomen, maar helaas verloren. Dat was jammer. Het Nederlandse kampioenschap was dat.” Die Final Four-dag in Zwolle smaakte naar meer. “Ja, dat was echt fijn. Het was mijn eerste keer; een hele coole ervaring, ook voor zoveel mensen spelen. Het was sowieso fijn, want ik zat eigenlijk niet in het team. Ik zat eigenlijk in het tweede team, maar omdat er een blessure was, mocht ik eigenlijk bijna het hele seizoen wel meespelen. Toen was ik wel echt blij.”

Het coronajaar kapte een beloftevol seizoen in de onder 12 competitie af. “We stonden wel eerste. Dus dat was erg goed gegaan, denk ik.”

Afgelopen maart stond Leiden onder 16 in de bekerfinale tegen UBALL. De uitkomst was niet zoals gehoopt, maar voor Dion voelde het als een stap. “Ik speelde meer en ik had meer te zeggen over wat er gebeurde in het spel. Ik kon ook meer initiatief nemen. Ik speelde bijna de hele wedstrijd. Ik ben één keer gewisseld voor twee of drie minuten. Ik denk dat dat het grootste verschil was.”

Alsof het niet genoeg was, leefde hij ook mee met de mannen van ZZ Leiden. De kampioensfinale in mei 2023 tegen Donar staat op zijn netvlies. “Die finale in mei 2023 tegen Donar Groningen, dat was echt bijzonder mooi. Ik ben altijd plezier gehad bij de wedstrijden van heren 1.”

De sprong naar Oostende

De overstap naar COREtec Basketball Academy kwam na een toevallige maar doortastende vraag. “Onze coach zat bij ons in de auto en die was daar heel erg vol lof over aan het praten,” vertelt Dion. “Toen vroeg mijn vader eigenlijk voor de grap of er nog een plek was. Toen mijn coach ging kijken of er nog iets te regelen viel, moesten we een filmpje opsturen van mijn highlights. En toen, zo ben ik uitgenodigd.”

De try-out volgde razendsnel. “Toen mocht ik drie dagen later op woensdag een training volgen; meelopen in de ochtend en in de avond. Toen werd ik vrijdag gebeld zodat ik me mocht aansluiten.”

Het grootste verschil met Leiden? De professionaliteit en focus. “Ik denk sowieso veel professioneler, want bij Leiden heb je echt zeven verschillende onder 16-teams en onder 18-teams. In Oostende heb je daarentegen één onder 18 en onder 21. Dus is het voor die club zelf ook veel makkelijker om je meer faciliteiten te geven. Wij hebben nu in alles wel dezelfde faciliteiten als het eerste team. Dus we hebben dezelfde hal en dezelfde krachtruimte. Je hebt alles tot je beschikking als je wil, als het vrij is. We hebben gewoon veel meer trainingsuren. Het is ook fijn. Er is meer uitdaging omdat je tegen veel oudere mensen ook mee gaat trainen. Bij Leiden heb ik de basis geleerd om door te groeien. Ik heb daar altijd met veel plezier gespeeld en heb echt aan die club veel te danken.”

De teamopzet is dynamisch. “Je hebt vijf mensen in onder 21 zitten en dan stroomt de helft van onder 18 bij onder 21 elke wedstrijd mee. Dus het is niet per se dat je één vast team hebt bij elke wedstrijd. We zijn nu met vijftien spelers. Ik denk dat iedereen gewoon met elkaar omgaat hoe het in een echt team zou moeten. Er is niemand die er echt buiten valt. Dus ik denk dat de teamgeest wel goed is daar. Dat was ook wel echt een reden waarom ik daar naartoe ben gegaan. Omdat het gewoon meteen fijn voelde daar.”

Sportief loopt het goed. Dion staat met onder 21 eerste in de competitie en zijn ook door naar de kwartfinale van de beker. Met onder 18 staan we nu tweede en zijn we ook nog in de beker. Bij mijzelf gaat het ook aardig goed. Ik krijg wel wat minuten, dus dat vind ik erg fijn.”

Oranje-ervaring: trots en leermomenten

De zomer bracht zijn eerste EK onder 16 in de B-divisie. “Ik heb daarvoor ook nog onder 15 gedaan. Dat was niet een Europees toernooi, maar het was erg vet. Het was een hele leuke ervaring met onder 16, en het was ook echt iets om van te leren. We zijn helaas niet heel goed geëindigd, terwijl we al goed begonnen.”

Plezier en vertrouwen: dat zijn de constanten in Dion Mieremets verhaal. Van proeflessen tot nationale finales, van Leiden naar Oostende en via Oranje onder 16 naar de volgende stap. Telkens weer die nuchtere vastberadenheid van een zestienjarige die precies weet waarom hij elke dag in de zaal staat. “Toen had ik twee proeflessen gedaan en toen vond ik het meteen heel leuk, en toen dacht ik: dit wil ik blijven doen.”