Met een brede glimlach en een bal in haar handen staat ze op het veld: Danique Pronk, 11 jaar jong, maar nu al een vertrouwd gezicht binnen de jeugdteams van Dozy Den Helder. Ze straalt energie, plezier en gedrevenheid uit. Basketbal stroomt letterlijk door haar aderen. Dat haar liefde voor de sport geen toeval is, blijkt al snel. “Mijn moeder speelde ook basketbal bij de dames van Den Helder. Dus toen dacht ik: ja, dan ga ik het ook proberen.” Zo begon het: een klein meisje met een grote bal, kijkend naar haar moeder die ooit voor de Suns speelde.
Het begin voor Danique
Danique begon haar basketballoopbaan bij Dozy Den Helder, eerst nog in de oude sporthal aan de Sportlaan. “Eerst speelde ik nog in een andere sporthal, namelijk de Sportlaan, maar dat was ook in Den Helder. Nu spelen we in de Quelderduijn.” Ze lacht als ze terugdenkt aan die eerste stappen. “Het was eerst heel moeilijk,” vertelt ze eerlijk. “Het was heel anders, maar nu gaat het echt veel beter.”
De groei die ze heeft doorgemaakt, is duidelijk zichtbaar. Van kleine partijtjes en spelletjes bij de onder 10 naar het echte werk bij onder 12. “Bij onder 10 was het nog een beetje spelletjes doen en zo. En nu is het echt harder werken. Andere dingen doen, het wordt steeds moeilijker.”
Leren, groeien en steeds beter worden
Het eerste seizoen bij onder 12 was niet makkelijk. “Toen ging het niet zo goed,” geeft Danique toe. “Er waren veel betere teams dan wij, die al voor het tweede jaar speelden.” Toch liet ze haar hoofd niet hangen. “We hadden toen geen wedstrijden gewonnen met onder 12-2,” zegt ze, “maar het onder 12-1-team wel. Die speelden al voor het tweede jaar.”
Nu, een seizoen later, ziet ze hoe haar harde werk vruchten afwerpt. “Nu winnen we wel meer.” Dat is te horen in haar stem: trots, maar ook vastberaden. “Het gaat veel beter dan vorig jaar.”
Ze heeft duidelijk geleerd dat vooruitgang tijd kost. “We werden beter opgeleid en we gingen meer wedstrijden winnen.”
De eerste overwinning: een moment om nooit te vergeten
Iedere sporter herinnert zich die eerste keer dat alles samenvalt. Voor Danique was dat tegen K.T.C. uit Overveen. “Ja, tegen K.T.C.,” zegt ze met een glinstering in haar ogen. Het voelde geweldig om te winnen. Die eerste overwinning smaakte naar meer. “We hebben het een beetje gevierd,” lacht ze. “Toch wel een beetje uitbundig.”
Die overwinning gaf het team vertrouwen, energie en het geloof dat alles mogelijk is. “We willen nu echt winnen,” zegt ze vastberaden. “Vorig jaar was dat nog niet zo, maar nu wel.”
Een thuisgevoel bij Dozy Den Helder
Voor Danique is Dozy Den Helder veel meer dan alleen een club. Het is haar tweede thuis. “Het is leuk om hier te basketballen. Iedereen werkt goed samen, als een goed draaiende machine.”
Ze voelt zich hier helemaal op haar plek. “Gewoon echt een veilig thuisgevoel hier,” bevestigt ze met een lach. Ze heeft nog geen specifiek voorbeeld of idool in de sport. “Dat niet,” zegt ze eerlijk, “maar ik ga soms wel eens naar de dames van Den Helder Suns kijken.” Daar ziet ze de toekomst die misschien ooit ook voor haar ligt. Ze kijkt bewonderend naar het spel, maar blijft vooral haar eigen pad volgen. Als je haar ziet trainen of spelen, valt één ding meteen op: Danique geniet. “Ik speel nu beter over,” vertelt ze. “En ik wil blijven leren, steeds beter worden. Dat we meer wedstrijden gaan winnen, en dat we beter worden.” Met haar positieve instelling, haar inzet en haar liefde voor de sport lijkt dat meer dan haalbaar. Danique Pronk is nog maar 11, maar ze laat nu al zien wat het betekent om door te zetten, te leren en plezier te houden in wat je doet. Want als je haar zo hoort praten, en vooral ziet spelen, dan weet je: dit is pas het begin.
Reactie plaatsen
Reacties