Er zijn van die sporters bij wie je meteen voelt: die heeft iets bijzonders. Shayne Zuiderwijk is er zo één. Ze is pas 13 jaar oud, maar heeft nu al een vaste waarde binnen de jeugdteams van Dozy Den Helder. Ze speelt zowel bij onder 16-2 als onder 18-2 en doet dat met een glimlach, een groot hart en een onverzettelijke drang om beter te worden. “Dit is mijn vierde seizoen in het basketbal. Ik vind het superleuk om te basketballen.”

Van paardrijden naar basketbal

Dat Shayne nu vaak in de sporthal te vinden is, begon eigenlijk heel natuurlijk. “Mijn vader heeft vroeger ook gebasketbald,” vertelt ze. “Toen ging mijn broertje op basketbal, en toen wilde ik ook op basketbal.” Lachend voegt ze toe: “Ik zat eerst op paardrijden, maar toen ging ik op basketbal. En dat vond ik meteen geweldig.”

Van haar vader heeft ze ook de eerste kneepjes van het vak geleerd. “Rebounden heb ik van hem geleerd. Dat een beetje, en gewoon een beetje post moves,” zegt ze trots. Dat is te merken: Shayne staat bekend als een vechter onder het bord, iemand die geen enkele bal opgeeft.

Inspiratie: Dennis Rodman en Janiek van Veen

Wanneer je Shayne vraagt wie haar inspireren, hoeft ze niet lang na te denken. “Dennis Rodman,” zegt ze direct. “Hij duikt voor elke bal, hij gaat voor elke bal. Ik vind het gewoon heel tof om dat te zien.”

Dichter bij huis kijkt ze op naar Janiek van Veen, speelster van de Den Helder Suns. “Ze zet rustig het spel op en geeft daaruit mooie passes naar haar teamgenoten. Dat vind ik echt heel mooi.”

Vier jaar geleden zette Shayne haar eerste stappen op het basketbalveld. Gelukkig kreeg ze daarbij steun van haar coaches. “Van Marion Velzeboer, de vrouw van Meindert van Veen, en ook van coach Martin Esajas. En natuurlijk van alle coaches van het Mario Bennes Kamp; die hebben mij heel veel geleerd.”

Martin Esajas, zelf een fantastische rebounder geweest, heeft duidelijk zijn stempel gedrukt op Shayne. “Ik heb veel geleerd,” zegt ze, “en ik ga elk jaar weer naar het kamp, want ik leer er gewoon superveel van. Elk jaar word ik een stukje beter.”

De groei van onder 12 naar onder 18

Vanaf haar eerste wedstrijden bij Onder 12 is het hard gegaan. “Ik vond het leuk,” vertelt ze. “Want dan ging je ook tegen jongens spelen, en die waren lekker agressief op de bal. Dat was wel leuk.”

Die fysieke speelstijl past Shayne enorm. Ze is niet bang voor contact, duikt overal in en speelt met het hart op de tong. Een van haar mooiste herinneringen is het kampioenschap met onder 14. “We hadden wel verloren, maar het was een goede wedstrijd om veel van te leren. Ik heb er veel van geleerd. Je moest echt sterk zijn naar de basket, want het waren goede, snelle meiden.”

Vorig seizoen speelde Shayne zelfs in drie teams tegelijk. “Ja, allemaal Onder 14: 14-1, 14-2 en 14-3,” lacht ze. “Dat vond ik echt geweldig. Je ging van de ene wedstrijd naar de andere. ’s Avonds rust, en dan de volgende ochtend weer vroeg opstaan voor de volgende wedstrijd. Dat houdt je wel lekker bezig,” vult ze vrolijk aan. “We speelden in de Eerste Divisie, dus op landelijk niveau. Dat was heel leuk. Ik heb er heel veel van geleerd, en het was vooral gezellig om met de meiden lang in de auto te zitten, naar de wedstrijd te gaan en dan weer terug.”

De uitdaging van onder 18

Dit seizoen speelt Shayne zowel bij onder 16-2 als onder 18-2. Dat laatste vindt ze iets heel bijzonders. “Met onder 18 is wel heel leuk,” zegt ze enthousiast. “De meiden zijn drie, vier jaar ouder dan ik, dus ze zijn ook wat sterker. Daar leer ik heel veel van: om sterk naar de basket te gaan en de bal te beschermen. Ik denk dat ik gewoon het team goed moet helpen,” zegt ze. “Gewoon zin erin hebben.”

Dat doet ze met volle overtuiging. Shayne is een echte teamspeler, maar tegelijk iemand met een individueel vuur. “Ik wil gewoon voor elke bal gaan,” zegt ze vastberaden. En dat doet ze letterlijk: wie haar ziet spelen, ziet iemand die duikt en nooit opgeeft.

Dromen van Amerika

Toch reikt Shaynes blik verder dan de basketbalzalen van Den Helder. “Ik ben nu aan het sparen om naar Amerika te gaan,” vertelt ze. “Ik wil highschool gaan spelen, het liefst in Boston. Mijn favoriete club is ook in Boston: de Boston Celtics. Dat vind ik gewoon een leuk team. Ik wil naar Boston voor highschool, dan college gaan spelen, en daarna moet ik natuurlijk kijken of ik naar de WNBA kan.”

Het is een grote droom, maar als iemand hem waar kan maken, is het Shayne. “Ik wil er gewoon echt mijn best voor doen,” zegt ze. En haar coach, haar teamgenoten en iedereen die haar ziet spelen, weet: dat doet ze al. Met haar inzet, kracht en liefde voor het spel is Shayne Zuiderwijk een naam om te onthouden. Ze is de stille motor die voor elke bal gaat, de speelster die het team sterker maakt en de jonge vrouw die groter droomt dan haar leeftijd doet vermoeden. Haar passie is aanstekelijk en haar toekomst lijkt grenzeloos. “Ik wil gewoon voor elke bal gaan,” zegt Shayne nog één keer, met een herkenbare lach.