Slechts zeventien jaar oud, maar al een indrukwekkende reis achter de rug. Na een kampioensjaar met het onder 18-team van BV Hoofddorp in de Eerste Divisie maakt Cleo Barteram zich nu klaar voor het grote werk: de onder 18 Eredivisie. Een mijlpaal waar ze niet alleen naartoe heeft gewerkt, maar die ze met open hart en volle overgave heeft verdiend. Haar verhaal is er een van veerkracht, liefde, doorzettingsvermogen én passie. En bovenal: een verhaal dat gedeeld mag worden.

Cleo straalt als ze over basketbal praat, en die liefde ontstond eigenlijk heel spontaan. “Ik was net gestopt met atletiek en zat met mijn moeder aan tafel,” vertelt Cleo. “Ze noemde allemaal sporten op: voetbal, volleybal, hockey; vond ik allemaal niks. En toen zei ze ineens: basketbal. Toen dacht ik, nou, dat lijkt me wel heel erg leuk.” Die proefles werd het begin van iets groots.

Een thuis bij BV Hoofddorp

De eerste training bij BV Hoofddorp staat haar nog goed bij: “Ik vond het heel spannend. Ik stond daar als klein meisje in die mega zaal. Alles was nieuw. Maar al snel vond ik het zó leuk. Nu kijk ik er elke keer naar uit om te trainen.” Bij Hoofddorp vond Cleo haar eerste basketballiefde, en vriendschap. “Ik heb daar Sam Dissels leren kennen. We speelden samen in een gemengd team tot onder 12. Hij heeft me zoveel geleerd. Tijdens wedstrijden staat hij vaak langs de kant te supporten, zegt wat ik moet doen, hoe ik beter defense kan spelen. Dat heeft de sport voor mij heel mooi gemaakt.”

Familie is alles

Cleo is niet alleen omringd door teamgenoten, maar ook door een liefdevolle familie. “Mijn zus Yara is echt mijn grootste supporter. Ze rijdt me overal heen, staat altijd voor me klaar. Ik ben nu drie keer achter elkaar kampioen geworden, met onder 14-2, onder 16-2 en nu onder 18-1, en zij is zo trots op mij. Ik had geen betere supporter kunnen wensen.”

Die steun is wederzijds. “Ik sta ook altijd voor haar klaar. Ik laat haar keuzes aan haarzelf, maar ik ben er altijd om haar op te vangen. Want dat is wat zussen doen.”

Pijn, strijd en comeback

Basketbal is prachtig, maar het kan ook een keiharde keerzijde hebben. Cleo weet daar alles van. Toen ze net haar eerste stappen op landelijk niveau zette, sloeg het noodlot toe. “Ik speelde een wedstrijd met onder 16 tegen Triple ThreaT Haarlem en scoorde mijn eerste punten. Alles voelde goed. Maar de maandag daarna, op de training, sprong ik en landde op een teamgenoot haar voet. Mijn enkel brak. Mijn enkelbanden scheurden af.”

Wat volgde was een zware periode van herstel: “Zeven maanden zat ik eruit. Ik was mezelf kwijt, had geen vertrouwen meer. Maar toen ik terugkwam, die eerste wedstrijd terug op het veld en het applaus dat ik kreeg; dat moment vergeet ik nooit meer.” Onder begeleiding van haar coach Maria Breur werkte ze zich weer op. “Ik was bang voor contact onder de basket. Maria heeft me geholpen om dat vertrouwen terug te vinden. Nu ga ik weer vol naar de ring.”

Coaches die veel voor haar betekenen

Een belangrijk anker in Cleo’s leven zijn haar coaches, Andrea Congreaves en Krista van Alten. “Ik zat aan het begin van het seizoen niet lekker in mijn vel. Toen kwam Andrea naar me toe. Ze zei: ‘We see you.’ Dat moment vergeet ik nooit. Ze geven me vertrouwen, laten me weten dat ik er mag zijn, óók als het mentaal even niet gaat. En dat voel ik op het veld.”

Over Andrea zegt ze vol bewondering: “Zij is echt een voorbeeld voor mij. Een vrouw die je ziet, die in je gelooft.”

Een kampioenschap om nooit te vergeten

Met onder 18-1 van BV Hoofddorp werd Cleo kampioen in de Eerste Divisie. Slechts twee wedstrijden werden verloren. “Iedereen groeide. Als persoon én als team. Iedereen kende elkaar, wist wanneer je gepasst wilde worden. We steunden elkaar. Als iemand z’n hoofd liet hangen, stond de ander daar. Rosalie Joustra bijvoorbeeld, als het even minder ging, voelde ik ineens haar hand op mijn schouder. Ze zei: ‘Cleo, je kan het. Je bent lekker bezig.’ Dan ging ik weer.”

De Eredivisie lonkt

Komend seizoen maakt Cleo haar debuut in de Eredivisie. Een droom komt uit. “Dit is het doel waar ik naartoe heb gewerkt. Ik weet dat het fysieker wordt. Daarom ben ik nu elke dag in de sportschool. Ik ga hardlopen, ik train, ik eet goed. Ik bereid me voor. En ik heb er zó veel zin in. Daar groei je van. En ik wil blijven groeien.”

Met haar kracht, haar open hart, haar liefde voor basketbal en haar indrukwekkende doorzettingsvermogen is Cleo Barteram een voorbeeld voor velen. Ze is niet alleen een talentvolle speelster, maar een prachtig mens. Een vrouw die zich niets laat wijsmaken; die liefheeft, vecht, en bovenal straalt. “Ik ben Cleo, en ik ben trots op wie ik ben.”

En terecht! Ga stralen in de Eredivisie, de wereld ligt aan je voeten!