Bij CBV Binnenland in Barendrecht heeft Abigaël de Moor sinds haar elfde gebasketbald. Toch is haar verhaal meer dan sport. Het is er een van vriendschap, toewijding, creativiteit en liefde voor groei; bij anderen en zichzelf.

Een warme start: “Mijn moeder zei gewoon: je moet een sport doen.”

Basketbal kwam in haar leven zoals bij zovelen; via het kiezen van een sport. “Mijn moeder zei altijd: je moet gewoon lekker sporten, dus ik moest een sport zoeken,” vertelt Abigaël. Ze probeerde atletiek, dansen, handbal, volleybal en korfbal. Maar pas toen haar broertje begon te basketballen en ze zelf een paar keer meedeed, klikte het. “Ik vond basketbal wel echt het leukst, dus ik ben eigenlijk daar een beetje blijven hangen.” Sindsdien is ze CBV Binnenland trouw gebleven. “Heel mijn leven al bij Binnenland, altijd.”

Groeien op en naast het veld

Haar lengte speelde in de jeugd al snel een rol. “Ik was altijd een van de langste, daardoor werd ik snel gevraagd voor hogere teams.” Zo speelde ze in de onder 14 zelfs een jaar in een oudere leeftijdsklasse. Daar ontmoette ze ook haar voorbeeld Judith van der Adel. “Ik heb daar veel van geleerd. Ze bracht vooral veel discipline bij het team in. En ik werk nog steeds een beetje zoals zij deed.”

Toch koos Abigaël er bewust voor om basketbal als hobby te behouden. “Ik wilde er niet te veel dingen voor laten. Ik heb ook muzieklessen gehad en verschillende instrumenten gespeeld. Dan zou ik vier of vijf keer per week moeten gaan trainen, en dat had ik er niet voor over; mijn ouders vonden dat ook niet goed.”

“Ik heb aan basketbal mijn beste vriendinnen overgehouden.”

Waar de sport misschien geen professioneel pad werd, leverde het haar iets net zo waardevols op: diepe vriendschappen. “Het ene jaar speelde je met z’n vieren in een team. Het andere jaar gingen er weer twee hoger spelen, maar we vinden elkaar telkens weer terug. Ik heb eigenlijk hele leuke vriendinnen daaraan overgehouden, die ik nog steeds heel vaak spreek en zie.”

In 2016 werd ze met dames 4 kampioen; een van de vele mooie herinneringen. Maar een van de meest impactvolle stappen was toen ze begon met coachen. “Ik was 16 toen ik begon met het coachen van onder 12. Dat vond ik toen al echt superleuk.”

De afgelopen drie jaar stond ze met vriendinnen en collega-coaches voor het onder 10 team, en later bij onder 12 teams. Afgelopen seizoen kroonden die jonge meiden zich tot Nederlands kampioen. “Deze meiden waren in onder 10 al kampioen geworden met Simone, Annemarie en mij. Je zag al snel dat er echt talentjes tussen zaten.”

Samen met hoofdcoach Ricardo Pols en assistent-coach Simone van der Hoek begeleidde ze afgelopen seizoen de meiden. Haar doel was helder: “Wij wilden vooral het plezier erin houden. Je bent uiteindelijk elf jaar. We moeten het zeker nog echt leuk houden; anders haken ze over een paar jaar af door te veel druk.”

Toch was het team enorm gedreven. “Ze gingen er echt voor. Ze trainden ook elders nog met andere teams mee. De discipline en focus was echt heel anders dan het jaar ervoor met onder 12-2, maar dat vond ik ook juist super leuk.”

De weg naar het kampioenschap, en de verbinding

De halve finale tegen HSV Haren en finale tegen Apollo waren hoogtepunten van het seizoen. “Voor de halve finale pakten we extra trainingen,” vertelt Abigaël. “Je merkte ook echt dat ze gespannen waren. Op de dag zelf hebben we in de kleedkamer hard geschreeuwd om alles los te laten; even alle spanning eruit springen.”

De finale werd gespeeld bij Cady ‘73 in Capelle aan den IJssel. “We gingen met een bus vol ouders, broertjes, fans. Die meiden zaten voorin in de bus, als team. Dat was zo leuk om te zien. De spanning werd omgezet in kracht. Coach Ricardo had een prachtige speech geschreven, maar kon hem zelf niet voorlezen door de emoties. Simone deed het uiteindelijk. Sabiya en Noa hielden ook nog een teamtalk. Daarna was de focus er, en vanaf de eerste score was er rust.”

Ze blikt terug met trots. “Ik zei ook: je weet wat je moet doen. Je kan coachen wat je wil, maar het zit erin of het zit er niet in. En dit team, dat had het gewoon.”

Basketbal en branding

Naast haar werk in de zorg als projectleider in Rotterdam en haar vele uren bij CBV Binnenland, heeft Abigaël nog een andere passie: haar studio. Abigaël de Moor Studio is haar creatieve uitlaatklep, waar fotografie, branding en marketing samenkomen. “Ik heb Leisure & Event Management gestudeerd, en de kunstacademie gedaan. Ik focus me op merken en merkuitingen, vaak via fotografie. Mijn vriend is ook fotograaf en videograaf. Soms doen we samen dingen.”

Tijd is de uitdaging, en dat realiseert ze zich steeds meer. “Ik was gemiddeld 15 tot 16 uur op de club te vinden, plus 40 uur werken. Daardoor had ik weinig tijd voor gave klussen voor mijn studio.” Daar komt verandering in. “Ik ga even stoppen met coachen en training geven. Ik wil weer meer tijd voor mijn eigen creatieve werk.”

Abigaël is een kracht met vele passies. “Ik sta zeker open om weer nieuwe klussen aan te nemen richting de zomer,” zegt ze stralend. Wat haar drijft is de verbinding, plezier en ontwikkeling; voor haarzelf en iedereen om haar heen. Zoals ze het zelf prachtig zegt: “Je leert jezelf beter kennen als coach. Ik wilde altijd iets met kinderen doen. Dat is uiteindelijk mijn hobby geworden, en dat is echt heel mooi.”