Op het eerste gezicht is Twan Berkers een coach zoals zovelen: toegewijd, aanwezig in de zaal, bezig met opstellingen, wedstrijden en teamontwikkeling. Twan is inmiddels 32 jaar en al 14 jaar actief binnen de basketbalwereld, waarvan een groot deel bij Arnhem Eagles; een club die hij niet zomaar zijn team noemt, maar zijn thuis. Zijn reis laat zien wat sport betekent als kompas in het leven, als uitlaatklep, als leerschool, en bovenal als tweede thuis.

Basketbal als reddingsboei

Twan kwam op zijn achttiende in aanraking met basketbal, in een periode die hij zelf omschrijft als zwaar. Het was geen bewuste keuze, geen plan dat al jaren klaar lag. Hij liep de hal van Arnhem Eagles binnen, zonder verwachtingen, met misschien zelfs wat onzekerheid. Wat hij daar vond, was niet alleen een sport, maar een plek waar hij zich welkom voelde, alsof het leven even pauze nam en hem ademruimte gaf.

"Basketbal heeft mij op het rechte pad gebracht. Het was een moment waarop ik echt tot mijzelf kon komen," zegt hij terugkijkend. In die gymzaal vond hij iets wat veel mensen pas veel later in het leven ontdekken: een gevoel van richting, een vorm van heling, en bovenal een gemeenschap die hem accepteerde.

Van speler tot mentor

Na acht jaar als speler in competitieverband bij Arnhem Eagles, begon Twan zich te verdiepen in coaching. Hij begon bij de recreanten, in mijn tweede jaar begon hij met competitie spelen en tegelijkertijd ook (assistent) coaching. Door de jaren heen coachte hij uiteenlopende teams; van meisjes onder 12 tot het dames 1-team. Momenteel staat hij aan het roer van de onder 18-2 dames. Wat opvalt, is niet alleen zijn inzet voor het speltechnische, maar vooral zijn aandacht voor de persoonlijke ontwikkeling van zijn speelsters. "Ik zeg altijd: mijn bal is mijn medium. Ik gebruik basketbal om iets groters mee te geven. Mentaliteit, normen en waarden, respect; dat is de kern van mijn coaching."

Voor Twan is basketbal geen einddoel op zich, maar een middel. Een manier om jonge mensen richting te geven, hen sterker te maken; niet alleen op het veld, maar vooral daarbuiten. Hoe je omgaat met een scheidsrechter, hoe je verliest met waardigheid, hoe je als team groeit: het zijn lessen die ver reiken buiten de sporthal.

De magie van het spel

Wie Twan spreekt, merkt snel dat hij het vuur voor het spel nog lang niet kwijt is. Hij praat met glinstering in zijn ogen over memorabele wedstrijden, zoals de beruchte derby tussen Arnhem Eagles en Batouwe. Eén moment springt eruit: een onder-14 wedstrijd waarin zijn team 15 punten achterstond met nog vijf minuten op de klok. Wat daarna volgde, was een 16-0 run en een overwinning met één punt verschil. "Die mentaliteit, dat omslagmoment, dat vergeet ik nooit meer. Het laat zien wat er in een team kan gebeuren als alles samenkomt."

Het zijn dat soort momenten die Twan als coach voeden. Niet per se de overwinningen op papier, maar de groei die zich in de harten van zijn spelers aftekent. Het omzetten van achterstand in strijdlust, van onzekerheid in zelfvertrouwen.

Evolutie in Gelderland

Basketbal in Gelderland is in ontwikkeling, en Arnhem Eagles ontwikkelt mee. Twan ziet het van dichtbij: het opkomende niveau, de ontwikkeling van nieuwe initiatieven zoals QSTA United, en de groeiende aandacht voor 3x3 basketbal. Hij gelooft dat de club, ondanks haar bescheiden omvang, iets unieks te bieden heeft. "Wat Arnhem Eagles onderscheidt, is de saamhorigheid. Het is een plek van thuiskomen. Daar draait het uiteindelijk om."

Als Twan terugkijkt op die jongen die 14 jaar geleden voor het eerst de sporthal binnenstapte, zou hij hem één ding willen zeggen: "Ga harder achter je doel aan." Hij beseft dat hij kansen heeft laten liggen in het begin, dat hij zichzelf toen nog moest leren kennen. Maar hij houdt zich niet vast aan spijt; eerder aan het besef dat groei een proces is, en dat elk pad zijn eigen tempo kent. Toch kijkt hij nu met ambitie vooruit. Zijn droom is om te coachen in het buitenland; professioneel coachen. Zijn leven bouwen rondom basketbal. Niet alleen in de avonden of weekenden, maar als fulltime passie én beroep. "Ik wil van mijn hobby mijn werk maken. Dat zou het mooiste zijn wat er is." Eén ding is zeker: aankomend seizoen is hij assistent-coach van het onder 21 team van de dames van QSTA United.

Twan Berkers is meer dan een coach. Hij is een mentor, een bouwer, een voorbeeld van hoe sport levens kan veranderen. Zijn verhaal is er een van veerkracht, van liefde voor het spel, maar bovenal van betekenis geven; aan zichzelf én aan anderen. Arnhem Eagles mag zich gelukkig prijzen met wat Twan heeft gedaan als coach: geworteld in het verleden, actief in het heden, en gericht op een toekomst waarin basketbal meer is dan een spel. Het is, zoals hij zelf zegt, een medium, en Twan is de verteller van een groter verhaal.