Imke Lambers heeft mooie tijdens gerealiseerd bij Landstede Hammers. Ze is een talent dat het veld betreedt met haar energie, doorzettingsvermogen en liefde voor het spel. Van haar eerste kennismaking met basketbal tot haar terugkeer bij United Academy; Imke zal altijd haar inzet op een mooie manier vormgeven, en groei realiseren.

Haar keuze voor basketbal

“Ik was zeg maar afgezwommen van mijn ABC-diploma’s en toen mocht ik een sport kiezen van mijn ouders,” vertelt Imke over haar eerste aanraking met sport. “Ik wou eigenlijk altijd op voetbal, alleen toen zag ik volgens mij iets van basketbal op tv. En toen wou ik eigenlijk basketbal.”

Op haar zevende zette ze haar eerste stappen op het basketbalveld en vanaf dat moment was er geen weg meer terug. Bij Batouwe Basketbal ontwikkelde ze zich, leerde ze het spel en groeide ze niet alleen als speler, maar ook als teamgenoot. “Ik heb daar heel lang gebaseballd en ik ken die meiden waarmee ik heb gebaseballd al helemaal sinds het begin. Het is altijd wel leuk gebleven.”

Het teamgevoel en de liefde voor het spel

Wat maakt basketbal voor haar zo speciaal? “Nou, ik vind het gewoon vooral leuk dat het een teamsport is. Dat je het niet in je eentje hoeft te doen. En ook gewoon een groot team. Dat is altijd gezellig.” Het is die liefde voor samenwerking, dat vermogen om een team sterker te maken, dat haar onderscheidt.

Inspiratie haalt ze niet uit een specifieke speler. “Ik heb niet echt een inspiratie of zo.” Maar dat maakt haar alleen maar authentieker. Imke Lambers hoeft niemand te kopiëren; ze is haar eigen inspiratie, voor zichzelf en voor haar teamgenoten.

De stap naar Landstede en daarmee een hoger niveau

Imkes talent bleef niet onopgemerkt. Ze werd uitgenodigd voor de Batouwe Basketball Academy en speelde een tijd mee. De echte grote stap kwam toen ze ervoor koos om naar Zwolle te gaan en bij Landstede Hammers te spelen. “Ja, ik heb wel een jaartje ook bij United Academy gespeeld in de onder 14. Toen speelde ik ook nog bij Batouwe, en daarna heb ik de keuze gemaakt om naar Zwolle te gaan.”

Die stap bracht niet alleen meer uitdaging, maar ook nieuwe ervaringen. “Het was wel even wennen, want je moet echt heel ver reizen. Ik vond het eigenlijk wel leuker, want ik had meer uitdaging.” Die uitdaging bracht haar verder, gaf haar de kans om te groeien en sterker te worden.

Landstede: leren, groeien en finales beleven

Bij Landstede kreeg Imke de kans om zich verder te ontwikkelen. “Vooral dat ik best gewoon veel kon trainen, en ik kon het ook heel goed combineren met school.” Haar inzet en discipline brachten haar ver, en ook al stond ze in de finale van de onder 18 niet op het veld, ze beleefde het intens. “Het was echt een hele spannende wedstrijd. Dus ik zat wel vol spanning op de bank.”

Maar iedere ervaring, op het veld of vanaf de bank, draagt bij aan wie ze is als speelster. Ze leerde, groeide, en werd steeds meer de speler die ze nu is: een onmisbare kracht in elk team waarin ze speelt.

Terugkeer naar United Academy: een nieuwe fase

Nu is ze terug bij United Academy, waar ze volgend seizoen zal spelen bij het onder 21 team. “Ik train nu weer bij United Academy mee, en volgend jaar ga ik daar spelen dan ook.”

Voor haar voelt het als thuiskomen. “Nou, het is eigenlijk ook wel weer wennen, maar het is ook wel weer bekend. Ik ken namelijk al die meiden wel, en het is wel ook apart om weer terug te zijn. Apart, maar het is wel gezellig!”

QSTA United en de toekomst

Gaat Imke Lambers ooit schitteren bij dames 1 QSTA United? “Dat zou ik wel heel leuk vinden.” Iedereen die haar kent weet dat als iemand het kan, dat het wel Imke is. Haar droom om ooit bij dames 1 te spelen, ontstond al op jonge leeftijd. “Vroeger ging ik altijd naar de dames 1 wedstrijden kijken. Soms nog steeds wel, af en toe, maar vroeger was het echt mijn droom om daar te spelen.”

Basketbal stroomt door haar aderen. Het zit in haar hart. Haar moeder deed vroeger de kassa bij de wedstrijden en daardoor was Imke er altijd bij. “Bij elke thuiswedstrijd was ik er wel bij. Ik ging dan met mijn vriendinnen kijken, en ik ben ook naar een paar uitwedstrijden geweest, omdat ik het gewoon zo leuk vond om te kijken.”