Op jonge leeftijd zijn ze alle vier begonnen met basketballen. Luna Brouwer (nummer 7), Renske Mentink (nummer 9), Nienke Luykx (nummer 8) en Tess Weenink (nummer 11) zitten alle vier in het onder 18 team van BS Leiden en hebben al zoveel mooie tijden meegemaakt. Sterk ontwikkelen, elkaar motiveren en altijd helpen; daar zijn de meiden altijd voor in. Wat je met hen krijgt is één en al gezelligheid en het intense plezier om hun wedstrijden en hun basketbalbeleving mee te maken! Altijd weten ze elkaar door en door te versterken, en dat lukt ze. Talent heeft meerdere betekenissen. Zij stralen het alle vier uit!

Afkomstig uit basketbalfamilies

Van dichtbij zijn ze opgegroeid met de basketbalsport. Dat hebben de meiden alle vier weten te ervaren. Niet vreemd dat basketbal dan ook hun grote passie zou worden. “Ik begon op mijn zesde met basketbal,” vertelt Renske. “Mijn broer en vader hebben zelf ook gebasketbald, dus ben ik destijds ook begonnen. Ik kwam in het onder 8 team van Leiden terecht en sindsdien ben ik er nooit mee gestopt.”

“Voordat ik ging basketballen, heb ik gedanst,” vertelt Tess. “Uiteindelijk stopte de dansschool ermee, dus de enige optie om door te gaan met dansen was in Den Haag of Rotterdam, maar ik was nog jong. Via school kwam ik in aanraking met basketbal, en met Nienke, Renske en Luna heb ik altijd al in Leiden gebasketbald. We zijn goed op elkaar ingespeeld, en ook buiten de sport hebben we veel contact.”

“Mijn ouders hebben altijd gebasketbald, net als mijn broer,” beaamt Nienke. “Ik heb daarnaast ook gedanst en geturnd, maar basketbal bleef altijd centraal in mijn leven. Door met deze meiden altijd al in het team te spelen, kennen we elkaar door en door.”

“Mijn ouders hebben ook gebasketbald, net als andere vrienden van mij,” voegt Luna eraan toe. “Ik ben ook met hen begonnen met basketballen.”

Bruisende energie

Waarom basketbal hun grote passie is? Voor de meiden is het meer dan alleen omdat hun familieleden het deden. “Ik kan mezelf volledig uiten in de sport,” zegt Nienke. “Ik word er rustig en gefocust van, en ik kan zonder na te denken mijn ding doen en ontspannen.”

“Dat klopt, en basketbal is een teamsport,” vult Tess Nienke aan. “Als je de club binnenkomt, kent iedereen elkaar gelijk. De sfeer is goed, ondanks alle emoties die erbij komen kijken.”

“Zeker, maar dat is nog niet alles,” vertelt Luna. “We hebben zo’n leuk team, met alle meiden bij elkaar. Je gaat naar de training, waarbij je gelijk het gevoel hebt dat je naar je vriendinnen gaat. Dat is altijd een heel leuk vooruitzicht om naartoe te leven.”

“Voor mij is het een uitlaatklep,” zegt Renske. “Stel dat ik op school een moeilijke dag heb gehad, dan kan ik dat tijdens trainingen eruit spelen. Daarna voel ik me ook zeker beter!”

Aanvulling op elkaars talent

Sinds jaar en dag spelen de vier meiden samen in Leiden. Hoe hebben zij elkaar zien groeien, en hoe is het voor hen om met elkaar in het team te spelen? Hieronder geven ze weer hoe ze elkaar zien. klik op de namen om hun antwoorden te zien:

Alle vier in staat om steeds te blijven groeien

Lovende woorden hebben ze over elkaar te vertellen! Hoe zien zij zichzelf, en hoe beleven zij de basketbalsport? “Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen krachten en specialiteiten,” vertelt Nienke. “Ik ben echt een teamspeelster. Ik bedoel daarmee: als ik wil winnen, dan wil ik met het team winnen. Als iemand er doorheen zit, dan wil ik haar in alle opzichten zoveel mogelijk helpen om het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor staat.”

Luna: “Het gaat vooral over ontdekken waar je goed in bent. Wat je beter kunt en waar je goed in bent is iets wat coaches kunnen terugzien in jouw spel, en door daarop te blijven focussen word je steeds beter.”

Renske: “Als we in de laatste seconde achterstaan met een klein verschil, maar zelf balbezit hebben, dan zou ik een teamgenoot proberen vrij te spelen zodat zij gemakkelijk kunnen scoren. Mijn screen zou daarbij kunnen helpen, en eerlijk gezegd zou ik dat eerder doen dan zelf voor een schot te gaan. Als het team daarmee kan winnen, dan is het iets dat ik eerder zou doen.”

Tess: “De regels worden door steeds verschillende mensen anders geïnterpreteerd. De één fluit heel vroeg voor een sprongbalsituatie, de ander weer vrijlaat. Toch heb ik mij nooit geërgerd aan deze regels; basketbal is gewoon erg leuk. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik ging basketballen. In de competitie verloren we alles, met ruime cijfers. Hierdoor werd het minder leuk. In mijn tweede seizoen speelden we voor het kampioenschap tegen Den Helder. Dat team is altijd heel goed, met het publiek met alle ouders erbij. In die wedstrijd stonden we ruim achter, maar het kwam allemaal goed voor ons. Kampioen worden is als een droom die uitkwam: gehuldigd worden in de Stadsgehoorzaal.”

Nienke: “Het onder 16 team van vorig jaar was zo’n leuk team! Er heerste een mooie sfeer en we gingen voor elkaar door het vuur, zoals nu ook natuurlijk. We hadden alles mee, behalve de winst. Dat was zowel in de bekerfinale tegen Zwolle als in de finale tegen H.S.V. Haren. Tegen dat laatste team was nog zoveel onduidelijk, omdat het niet zeker was of zij onze finaletegenstander zouden worden vanwege de hele saga rondom Triple ThreaT. Hierdoor hebben we vlak voor de finale getraind op Triple ThreaT en pas de derde training hebben we gefocust op H.S.V..”

Kansen dit seizoen voor het onder 18 team van BS Leiden

In de onder 18 Eredivisie bevindt BS Leiden zich op de derde plaats. Teams als Celeritas Donar en Landstede Hammers staan boven hen, al is gebleken dat de verschillen dit seizoen niet heel groot zijn.

Luna: “Soms overkomen ons dingen vlak voor de wedstrijd. Zoals dit seizoen: een wedstrijd in Groningen liep uit vanwege een wedstrijd die later in de ochtend plaatsvond dan gepland, en vervolgens werd de onze op een later tijdstip neergezet omdat de tablet voor het wedstrijdsheet het niet deed. Ons werd ook gevraagd of we dan met een 0-20 overwinning weer naar huis zouden willen gaan, maar daarvoor zijn we niet naar Groningen gekomen. Je hebt natuurlijk nooit ‘alles’ mee, maar zoiets is wel lastig. Hierdoor heb je de hele ‘rust’ tussen dingen door, en daardoor mis je het ritme in zo’n wedstrijd.”

Renske: “Hoe moeilijk het soms kan zijn; we blijven elkaar altijd helpen en steunen naar alles wat er voor ons mogelijk is. Ik denk dat wij met onder 18 in de top drie kunnen eindigen. Als wij tegen hen sterk kunnen staan, dan zouden we van alles kunnen bereiken dit seizoen. Het team is naast ons vrij nieuw en heeft ook een aantal blessures gehad. Vergeleken met het begin zijn we echt gegroeid met ons team, en daarom zou een finale in Zwolle er zeker in kunnen zitten voor ons!”

Ook onvergetelijke tijden met ZZ Leiden

10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1: ga staan als je voor Leiden bent! Jaar in jaar uit was dat te horen in de Vijf Meihal, waar het herenteam 1 van Zorg & Zekerheid Leiden tot september 2023 haar thuiswedstrijden speelde. Inmiddels speelt Leiden in de Arena 1574, maar tot voor kort is er iets heel bijzonders gebeurd in de Vijf Meihal. Allemaal weten ze het nog: “De beslissende finale van het Nederlands kampioenschap tegen Donar!” zeggen alle vier de meiden voluit. Verschillende emoties komen los bij de meiden:

“Echt elke keer als ik dat filmpje bekijk…GEWELDIG!”

“Dat is echt weer iets voor ZZ Leiden om zo ver terug te komen!”

“Wij zaten achter de basket waar Thomas Rutherford zijn laatste twee vrije worpen moest nemen.”

“Het was echt bizar eng!”

Een ongelooflijk moment, kampioen worden door een haast onmogelijke achterstand nog weg te werken in de laatste 2:41 minuten.

Tess: “Mijn voorspelling was dat Leiden sterk zou beginnen tegen Donar, maar later een tegenslag zou krijgen maar alsnog zou winnen: echt volgens de Leiden mentaliteit. Ze stonden 16 punten achter in de laatste twee minuten van de wedstrijd. Veel mensen geloofden er niet in, maar wij wisten dat het nog altijd kon. Gooi er een paar driepunters in en pak een aantal steals, en je bent weer terug in de wedstrijd. Daarbij zeiden we ook tegen elkaar: ‘Zet Lucas Kruithof in het veld’. Hij is echt de ‘underdog’ van Leiden; zo gedreven en hij weet ook hoe het spel en een comeback werkt. Het gebeurde ook allemaal: zijn steals en de driepunters van Luuk van Bree.”

Nienke: “Jeetje, ik krijg gewoon weer kippenvel van dat moment! Je beleeft het gewoon weer terug. Wij zaten achter de basket, en zijn effort en Lucas Kruithof waren echt een gouden tweetal!”

Luna: “Het staat of valt allemaal op de beslissende momenten: de steals van Lucas, de driepunters van Luuk en de beslissende vrije worpen van Thomas. Alles viel op het juiste moment, tot op 0,3 seconden voor het einde.”

Renske: “Iedereen is op dat moment vrienden van elkaar; iedereen die voor Leiden is natuurlijk. Je bent zo enorm blij, en door de hitte heeft iedereen het bloedheet. Maar we delen op dat moment allemaal dezelfde passie!”

Wedstrijden kijken op het hoogste niveau heeft veel losgemaakt bij deze meiden. Met trots kijken ze erop terug, en hopelijk kunnen ze met dezelfde trots ook terugkijken op hun eigen ontwikkelingen!

Tess: “Sinds de tijd dat Mohamed Kherrazi in Leiden speelt, speel ik ook altijd met rugnummer 11. Mijn vader werkte in een winkel, een sponsor van ZZ Leiden. Ik liep dus altijd al in de Vijf Meihal zonder dat ikzelf op basketbal zat. Kherrazi speelde daar ook, en sindsdien speel ik ook met nummer 11.”

Nienke: “We hebben natuurlijk ook Arvin Slagter bij Leiden gehad. Hij speelt nu 3x3 basketbal. Dat soort spelers, samen met Worthy de Jong natuurlijk, hebben voor zoveel mooie tijden gezorgd.”

Luna: “Ja, dat klopt. Dat waren echt hele mooie tijden. Eigenlijk zouden ze met dat soort spelers weer een reünie moeten organiseren: oude clips terugkijken en mooie herinneringen terug halen.”

Renske: “Leiden heeft een aantal mooie kampioenschappen behaald. Als je al die mensen bij elkaar haalt, dan haal je zoveel moois terug!”