Het is wat in deze tijden. Deze lockdown momenten maken het voor niemand makkelijk. Na een succesvol eerste avondvullende voorstelling genaamd Patroon zou de 35-jarige cabaretière Daniëlle Schel met haar tweede voorstelling diverse theaters bezoeken. Deze tijden zorgen er niet voor dat zij deze droom uit de weg gaat. Integendeel, het verlangen om weer op het podium te kunnen staan maakt dat zij nog prachtiger en energieker zal gaan schitteren! De wil om beter te worden en om uitdagingen te trotseren heeft Daniëlle gemaakt tot waar ze nu is. “In 2017 heb ik meegedaan aan het Amsterdams Kleinkunst Festival,” vertelt Daniëlle. “Daar is de aanloop naar bezoeken van diverse theaters begonnen. Tijdens dat event heb ik meegedaan met mijn voorstelling genaamd Slagbeurt, en met die voorstelling won ik de Publieksprijs. Vanaf daar ben ik doorgestroomd naar het impresariaat van Claudia de Breij (Breijwerk).”

Het betrof een korte introductie van Daniëlle. Laten we kijken hoe Daniëlle zich verder heeft ontwikkeld als cabaretière.

Opgegroeid binnen een honkbal familie

Toen Daniëlle nog jong was, wilde ze heel graag als honkballer door het leven gaan. Stel je voor dat ze in de stadions zouden omroepen: ‘Als eerste aan slag, derde honkvrouw Daniëlle Schel!’ Hoe mooi zou dat zijn! “Als klein meisje ben ik vroeger op honkbal gegaan,” aldus Daniëlle. “Dat vond ik echt fantastisch! Hoewel ik heel erg verknocht was aan honkbal moest ik later verder gaan met softbal, dit omdat je als meisje niet echt keuze had. Dat wilde ik niet, want honkbal was waar ik voor wilde gaan. Ik vond zoiets erg absurd. Na de peanuts heb ik met een ander meisje in het team handtekeningen verzameld, en mochten we toch doorgaan met honkballen. Wij hebben toen met het team meegedaan met de pupillen.”

Binnen haar familie zijn veel fanatieke honkballers, zowel in het verleden als nu. Dat maakt wellicht dat zij ook voor deze sport is gevallen. “Mijn vader heeft in het nationale jeugdteam gezeten. Daarnaast is hij honkbaltrainer geweest en was hij ook een tijdje de voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond. Mijn neven hebben op hoog niveau gehonkbald. Dus honkbal zit echt hoog bij onze familie. Hierdoor heb ik er enorm veel van meegekregen in mijn jeugd, en ben ik er erg bij betrokken geweest. Twee zomers geleden ben ik voor het eerst op vakantie geweest in Amerika. De kans om voor het eerst de New York Yankees te bezoeken heb ik uiteraard niet laten liggen. Dat was een fantastische beleving! Zoiets heb ik als een Haarlemse Honkbalweek 3.0 ervaren!”

Van droom als honkballer naar een droom als theaterspeelster

Honkbal was niet het enige wat Daniëlle voor ogen had. Bij het zien van een theatervoorstelling wist zij wat haar andere droom zou zijn. “De gedachte alleen al hoe het zou zijn om op het podium te staan gaf mij gelijk al vleugels. Naarmate ik ouder werd zag ik er wat van af, en vroeg ik mij af of het niet beter zou zijn om iets achter de schermen binnen theater te doen. Ik merkte daarna wel weer gelijk dat ik het heel leuk vind om zelf voorstellingen te maken en uit te voeren. Het is zeker een droom die is uitgekomen! Als ik eraan terugdenk, denk ik altijd dat ik het enorm gaaf vind dat ik zoiets kan doen. Ik zou het voor geen goud willen missen, ook niet in deze tijden!”

“Ik ben zojuist twee uur iemand anders geweest”

Zo gebeurde het dat Daniëlle de eerste stappen ging zetten richting een carrière binnen theater. “De eerste keer dat ik toneel speelde was op de Amsterdamse Jeugdtheaterschool. Daar heb ik één jaar op gezeten toen ik nog in Bussum woonde. Ik weet nog dat ik daar op mijn elfde een proefles volgde. Na afloop liepen mijn vader en ik terug naar de auto, en toen zei ‘Ik ben zojuist twee uur iemand anders geweest’. Dat voelde zo bevrijdend, want los van dat ik zelf op een podium sta, vind ik het ook heerlijk om in een theaterzaal te zitten. Het maakt niet uit wat voor soort theater ik bezoek. Ik geniet altijd van de ‘vorm’ en de ‘wereld’ die op het podium gecreëerd wordt. Ik haal altijd uit enorm veel inspiratie uit diverse creaties, klanken en vormgeving. Ik genoot enorm van de voorstellingen van Dames Voor Na Vieren, gedaan door Hanneke Drenth en Anne van Rijn. Dat was een fantastisch komisch en muzikaal duo. Ook de Vliegende Panters vond ik geweldig, en voorstellingen van Alex Klaasen zijn ook altijd erg leuk. Naast dit soort voorstellingen vind ik het ook erg leuk om naar musicals te kijken, met name de internationale producties.”

Hobby’s gebruiken voor voorstellingelementen

Van je hobby je werk maken; op zowel directe als indirecte wijze maakt Daniëlle daar handig gebruik van. “Ik vind het heel leuk om te schrijven, los van dingen in opdracht of binnen theater. Ik heb een papieren agenda, dus dat vind ik dan ook enorm fijn. Ik houd ook veel van knutselen. Het is zo leuk om van niets iets te kunnen maken. Dat probeer ik met regelmaat te doen, want zoiets geeft in deze tijden wel voldoening. Veel dingen zijn ook wel gelinieerd aan het werk wat ik normaal doe. Het schrijven van liedjes of spelen op mijn gitaar kunnen zomaar dingen zijn die uitmonden tot iets moois voor in mijn voorstellingen.”

Daniëlle zorgt gegarandeerd voor beleving en voldoening! © Janita Sassen

Deelname aan diverse evenementen als volgende stap

We hebben eerder gezien dat Daniëlle op de Amsterdamse Jeugdtheaterschool voor het eerst in aanraking kwam met theater. Voor de volgende stappen zijn er nog genoeg andere events die voor een mooie ontwikkeling naar het theater hebben gezorgd. “In 2011 heb ik meegedaan aan het Café Theater Festival in Utrecht. Dat is een machtig mooi evenement. 30 kroegen in het centrum van Utrecht geven alle ruimte aan een theatermaker. Zij geven dan drie keer op een avond een voorstelling van 20 tot 30 minuten lang. Je loopt een soort route door verschillende genres in voorstellingen; denk hierbij aan dansvoorstellingen, cabaretvoorstellingen, spoken word voorstellingen of muziekvoorstellingen. Je weet nooit wat je te zien krijgt. Het wordt veelal gemaakt door jonge makers met innovatieve ideeën. Ik was al een tijdje afgestudeerd aan de Amsterdamse Theater Academie, en ik nam me voor om iets helemaal zelf te schrijven en uit te voeren. Ik speelde dat weekend in een kroeg in Utrecht, en dat was super leuk! Ik kreeg veel positieve reacties van mensen, juist omdat het een soort mengelmoes was geworden. Er zat een liedje in, een sketch, en langzaam kwam ik daardoor in een cabareteske vorm die ik nu heb. Vanaf toen is het gaan rollen, en won ik een juryprijs. Daardoor mocht ik op een aantal festivals spelen zoals het Amsterdam Fringe Festival en Zwarte Cross. Ik kwam dus in dat festivalcircuit, en daar ben ik mijn stijl die ik vanaf 2011 heb ontworpen verder gaan ontwikkelen.”

Succesvolle overwinning op het Amsterdams Kleinkunst Festival

Daniëlle kreeg na haar optredens op diverse festivals het idee welke kant ze op wilde gaan, binnen theater natuurlijk als cabaretière, maar zeker ook als haar speelstijl op het podium. Ze kan spreken van zeer geslaagde optredens tijdens bovengenoemde festivals.
Daniëlle: “Naar aanleiding daarvan heb ik mezelf voorgenomen om deel te nemen aan het Amsterdams Kleinkunst Festival. Eerst vond ik het te spannend om daaraan deel te nemen. Naar mijn idee was er veel te winnen, maar ook zeker wat te verliezen. Ik zou het enorm zonde vinden als ik daar negatieve herinneringen aan over zou houden. Ik heb het daarom ook een aantal keren uitgesteld. Uiteindelijk heb ik daar toch aan deelgenomen, en dat pakte zeer succesvol uit. Het was een behoorlijke sprong in het diepe, maar ik heb er totaal geen spijt van dat ik daar aan mee heb gedaan! Het festival zelf is superfijn, ook al is het een wedstrijd. Er zijn altijd zulke lieve mensen die allemaal enorm hun best doen. De uitdaging en inspiratie heeft mij enorm veel opgeleverd, waarvan het winnen van de Publieksprijs er één was.”

Prachtig avondje uit met haar eerste voorstelling Patroon

Het was voor Daniëlle tijd dat ze haar vleugels zou gaan uitspreiden. Op naar een succesvol avontuur en het verwezenlijken van dromen en doelstellingen. Dat zou ze doen met haar eerste avondvullende voorstelling Patroon. “Het fijne aan het geven van avondvullende voorstellingen is dat je het helemaal zelf kan bepalen en aankleden. Je bepaalt welke muziek er speelt als het publiek binnenkomt en welke lijn je kan uitzetten. Daar heb je dan de tijd en ruimte voor. Ik ging samenwerken met mijn huidige gitarist en technicus en er ontstond een betrokken team. Bij het spelen van mijn eerste avondvullende voorstelling genaamd Patroon was een droom die uitkwam, echt een stip aan de horizon. Eind 2018 begon mijn eerste try-out in Weesp. Dat was een vrij opluchtende avond, want ik wist dat ik vanaf deze basis verder zou gaan met de voorstelling. Daarna begon het aanscherpen, finetunen of versterken. Patroon stond al vanaf het begin vrij stevig. In februari 2019 was de voorstelling dusdanig aangescherpt dat ik in première ging in de kleine zaal van theater Bellevue. Dat is altijd een nieuw zenuwslopend moment. Je wordt dan wederom beoordeeld. Dat is iets wat erbij hoort, maar elke keer weer enorm spannend is. Ik was heel blij dat het zo mooi ontvangen werd. Echt een geweldige opsteker is dat. Wat ik zo fijn vind aan theater is dat je, niet alleen als bespeler maar ook als bezoeker, samen even in een andere wereld kan duiken. Om daarmee het hele land door te gaan, en dat er dan overal mensen komen kijken naar dat wat je gemaakt hebt, is te gek!”