
In Weert groeien twee jonge broers op met een gedeelde passie in hun dagelijks leven: basketbal. Mason & Jayden Kornips (links en rechts) zijn beiden actief bij de Basketbal Academie Limburg (BAL) in Weert. Hoewel ze nog jong zijn, stralen ze op het veld een enorme mate van gedrevenheid uit. Ze spelen met kracht en overtuiging. Ze leren van elkaar, groeien samen en hebben één duidelijk doel voor ogen: elke dag opnieuw beter worden.
Hoe het begon
Jayden was de eerste van de twee die zijn passie voor basketbal uitte. “Toen ik vier jaar werd, ging ik al mee naar wedstrijden van BAL Weert,” vertelt hij. “Sindsdien speel ik eigenlijk altijd.” Zijn ouders herinneren zich nog goed hoe hij er als klein jongetje al bij was. Hij stond aan de zijkant te schieten met een bal, met coach Radenko Varagic erbij. Op zijn vijfde, na het behalen van zijn zwemdiploma, begon hij in het onder 8-team bij coach Jeroen van Veen.
Mason volgde de passie van zijn grote broer. “Ik ging altijd met Jayden mee kijken,” vertelt hij. “Ik dacht toen: ‘dit wil ik ook.’” Hij mocht op zijn vierde al beginnen, deels omdat er nog een wachtlijst voor zwemles was vanwege corona. Zo kreeg hij de kans om al op jonge leeftijd te starten met basketbal.
Een spel vol snelheid en actie
Beide broers hebben een duidelijke voorkeur voor basketbal boven andere sporten. “Ik vind het gewoon leuker,” zegt Jayden. “Het is sneller, dynamischer en met meer actie dan bijvoorbeeld voetbal.” Mason knikt bevestigend. “Aanvallen en verdedigen zijn allebei leuk, en ik ben best snel.”
Die snelheid is inmiddels een handelsmerk geworden voor Mason, al is het soms ook een uitdaging. “Soms ren ik te hard naar de basket toe en gaat mijn lay-up mis, of de bal stuitert tegen het bord en dan tegen de ring en vliegt er weer uit.” Hij is zó snel, soms zelfs te snel, maar dat is ook een kracht die enorm kan groeien.
Voorbeelden dichtbij en ver weg
Jayden haalt zijn inspiratie onder andere uit de NBA. “Michael Jordan is mijn favoriete speler. Ik kijk vaak zijn highlights. Hij blijft sterk, ook als er veel contact is. Hij maakt dan nog gewoon de dunk af.” Hij vergelijkt dat met nu: “LeBron krijgt een klein tikje en ligt al op de grond.”
Ook spelers in Nederland kunnen hem inspireren. Zo noemt hij de snelle guard van Donar, Tavian Dunn-Martin. “Hij is klein, maar zo snel en zo goed in het schieten.”
Mason kijkt vooral naar zijn voormalig coach bij de onder 8: Oshean Brathwaite. “Hij kan goed schieten, geeft goede passes en is heel snel. Ik heb van hem geleerd om beter te passen.”
Elkaar sterker maken
De band tussen Jayden en Mason is bijzonder. Jayden helpt zijn jongere broer graag. “Met verdedigen en schieten vooral,” zegt Mason. Jayden bevestigt dat: “Soms maakt hij het wel fysiek hoor, maar daardoor word ik ook sterker.”
Tijdens een ouder-kindtoernooi speelden ze samen in één team. “Dat vond ik echt mooi,” vertelt Jayden. “We deden veel samen op het veld.” Hun ouders zien dat ook. “Mason kijkt veel af bij Jayden. Als Jayden op het veld staat te gebaren, doet Mason dat daarna ook.”
Groeien door ervaring
Mason speelde afgelopen seizoen voor het eerst in het onder 10-team van BAL, in een team met veel jongere spelers. Ze hadden het zwaar, maar leerden veel. “We verloren bijna alles met grote cijfers,” zegt hij, “maar één wedstrijd verloren we maar nipt. Daar ben ik trots op.”
Dat is een manier om sterker te worden en progressie te maken. Jayden maakt eveneens mooie stappen in zijn tweede jaar onder 12. “Mijn passes zijn beter geworden, en ik schiet ook beter nu,” zegt hij. “Ik zoek altijd de vrije man. Ik geef graag assists.”
Basketbal is voor beide broers meer dan techniek of punten maken. Het gaat om samen spelen. “Een team betekent dat je het samen doet,” zegt Mason. “Samen winnen, samen vieren, en misschien samen een ijsje halen als je wint op een hete dag,” lacht hij.
Trots en bewondering
Op de vraag wie zijn grootste voorbeeld is, zegt Mason zonder twijfel: “Jayden. Ik wil net zo goed worden als hij.” En Jayden? Die is op zijn beurt trots op zijn broertje. “Tijdens een toernooi in Hasselt speelde hij zo goed. We speelden heel mooi samen.”
Mason bewondert Jaydens passes en schoten, maar ook iets heel anders: “Hij doet goed zijn huiswerk.” Jayden op zijn beurt waardeert Mason vooral om zijn snelheid en zijn plezier in het spel.


De Kornips brothers zijn meer dan teamgenoten. Ze zijn elkaars leermeester, tegenstander, fan en voorbeeld; allemaal tegelijk. Ze leren van elke training, elke wedstrijd, en vooral van elkaar. Eén ding staat vast: hun band zal altijd sterker zijn dan het scorebord. Dit is pas het begin van een bijzonder verhaal, met liefde voor het spel, en nog meer voor elkaar.
Reactie plaatsen
Reacties