Maikel Mazereeuw (hier aan de bal) is een ambitieuze jonge basketbalspeler die zijn passie voor de sport al op jonge leeftijd ontdekte. Ondanks enkele tegenslagen, zoals een blessure, heeft hij zijn weg gevonden in het basketbalcircuit bij Orca's op Urk.
1. Introduceer jezelf eens, wie ben jij?
“Ik ben Maikel Mazereeuw, ik basketbal bij Orca's op Urk en ik ben 15 jaar.”
2. Hoe is basketbal in jouw leven gekomen?
“Ik was vijf of zes jaar oud en mijn vader heeft lang gebasketbald. Toen ik een sport wilde doen, koos ik voor basketbal. Mijn vader heeft het toen ook weer opgepakt en werd mijn trainer. Zo heb ik tot de onder 12 bij Orca's gebasketbald. Daarna ben ik gescout voor Landstede Hammers, waar ik twee jaar heb gespeeld. Helaas moest ik stoppen vanwege een blessure. Nu speel ik weer bij Orca's onder 16 en onder 18.”
3. Wat maakt basketbal jouw passie?
“We hadden een basketbal in de achtertuin en een basketbalring. Daardoor wilde ik gaan basketballen en steeds beter worden.”
4. Hoe was het om gecoacht te worden door je vader?
“Ja, ik vond het wel leuk. Ik kon altijd met hem meerijden. Hij wist precies wat ik nodig had om beter te worden en wanneer hij wel of niet iets moest zeggen. Zo leerde ik steeds meer.”
5. Hoe was het om voor het eerst te basketballen bij Orca's?
“Dat is al lang geleden, dus ik weet het niet meer zo goed. In de onder 8 zat ik in het eerste jaar met allemaal grote jongens. In het tweede jaar ging het al veel beter, omdat ik wat gegroeid was. Gelukkig ging het steeds beter.”
6. Hoe was die overstap naar Landstede en het spelen op landelijk niveau?
“Wel zwaar natuurlijk. Je moest elke ochtend vroeg opstaan. Gelukkig vond ik snel vrienden, en toen ging het gelijk goed.”
7. Heb je nog bijzondere tijden met Landstede meegemaakt?
“Ja, we zijn naar het buitenland geweest voor internationale wedstrijden. Ik heb een blessure gehad, wat niet fijn was. Daardoor heb ik lang niet kunnen spelen, maar alsnog wel wat wedstrijden meegespeeld.”
8. Hoe is het om nu weer terug te zijn bij Orca's?
“Het is wel leuk om weer met al mijn oude vrienden te spelen. Het is ook wat makkelijker: ik hoef minder vroeg op te staan en kan lekker met mijn vrienden spelen. Daar was het echt gedisciplineerd trainen, en hier is het wat rustiger, maar nog steeds goed trainen. Hier ben ik de beste van de onder 16, dus dat maakt het ook leuker. Bij de onder 18 ben ik de spelverdeler en zet ik het spel op, dat vind ik leuk.”
9. Hoe voelt het om zo'n team dan bij de hand te nemen met jouw ervaring?
“We hadden allemaal eerstejaars onder 16 spelers, dus daar moest ik echt de leiding nemen. Om het team op te zetten was in het begin wel lastig, maar dat gaat komend seizoen ook zeker goed komen!”
Reactie plaatsen
Reacties