Het mooiste binnen de basketbalsport willen bereiken, talent hebben, mooie tijden meemaken; maar dan? Leonie de Vlieger heeft een onvergetelijke basketbaltijd gehad, en mag echt een strijder genoemd worden. Ze werd op haar 19^e erg ziek, wat als een heftige periode gezien kan worden. Ondanks alle tegenslag heeft ze gestreden, geknokt als nooit tevoren om mooie sporttijden te blijven meemaken. We halen een aantal herinneringen op met Leonie, waarin ze ook vertelt wat voor moois sport in je los kan maken.

Een onvergetelijke tijd in Lund

Midden juli 2023 zijn we bij Leonie thuis geweest, en daar vinden we enorm veel foto’s en krantenknipsels die met haar basketbaltijd te maken hebben. We zien onder andere een foto toen ze bij de kadetten van BC Utrecht speelde, en ook met de junioren en de dames had meegetraind. “We hadden toen speelsters als Renske Peters en Alice Felter,” herinnert Leonie zich. “Het was echt geweldig om daar naar te kijken, en in die tijd hebben we ook aan het pleintjes basketbaltoernooi meegedaan. De kwalificatiewedstrijd van dat toernooi werd gehouden in Utrecht, en wij eindigden eerste. Er werd in elke stad een MVP van dat toernooi uitgeroepen, en zowaar werd mijn naam geroepen.”

Tegenwoordig speelt Utrecht Cangeroes nog steeds jaarlijkse basketbaltoernooien in het Zweedse Lund. Ook Leonie bevond zich daar met BC Utrecht, en heeft daar nog hele mooie herinneringen aan. “Het is een vrij bekend Zweeds basketbaltoernooi dat elk jaar wordt gehouden. Toen wij daar met BC Utrecht speelden, groeiden zo gedurende het toernooi en stonden we zowaar in de finale tegen een Zweeds team. De sporthal zat enorm vol, waarbij de mensen achter de basket zaten. Op het moment dat je een vrije worp nam, begon de basket te trillen door het enthousiasme van de mensen. Wij waren de underdog, maar door ons spel raakten de bezoekers onder de indruk van ons. Ik was 17 op dat moment, en wij wonnen dat toernooi. Daar hebben wij zulke mooie herinneringen aan overgehouden! Mijn sociale leven bestaat dan ook uit veel sporters. Dat soort mensen blijven altijd in je leven, en het is echt een wereldje waarin ik verzeild ben geraakt.”

De kracht van een doorzetter

Leonie werd steeds sterker en sterker. Ze werd gezien als een veelbelovend talent. Met hard werken komt ze er wel, ook op de meest moeilijke momenten. “Ik ben vrij laat begonnen, en gedurende het seizoen had je de regionale selecties voor het Nederlands team. Dat vond ik enorm leuk, maar in mijn tweede jaar dat ik speelde zat ik er net niet bij. Ik bleef enorm hard werken, maar er gebeurde iets heel ergs. Ik kreeg op mijn 18^e een tumor in mijn buik, net op het moment dat ik allerlei successen meemaakte. In de zomervakantie kwam ik erachter, aangezien ik vaak last had van mijn buik. Gedurende de voorbereiding had ik zoveel pijn dat ik naar de dokter ging. Hij vertrouwde het niet, en ik moest direct naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis werd ik diezelfde avond geopereerd. Het bleekt dat ik een tumor van 30 centimeter en tweeënhalve kilo in mijn buik had, zeer levensbedreigend dus.”

Zo, dat komt even binnen natuurlijk. Voor Leonie en haar naasten een enorm heftig moment! “Ik heb toen echt enorm lopen huilen, want ik heb zo hard gewerkt en ging het lekker, gebeurt er dus zoiets. Dat vond ik het ergste op dat moment, maar mijn ouders hadden natuurlijk hele andere angsten. Dat kan ik echt als een enorm heftig moment beschouwen; dat je ondanks dat je gezond leeft iets hebt dat je zelf niet onder controle hebt. Dat overkomt je dan, en ik ben er echt op tijd bij geweest. Het had zomaar gekund dat ik rond de kerst in 1996 er niet meer zou zijn geweest. Toch ging het allemaal goed qua herstel, en bezoek ik nog altijd controles. Toch is het een dieptepunt in mijn leven geweest.”

Back on track, en door!

Ook dit soort momenten is een bevestiging voor Leonie waarom sport haar passie is. Het is meer dan alleen het spelletje. “Sport is mooi! Natuurlijk bestaan er dieptepunten in het kader van blessures, maar iedereen wilde ervoor werken. Ik was ook een keiharde werker en een teamspeler. Ik kon wel de verbinding maken in het team, en dat is ook heel belangrijk. Naast mijn schot was ook het tactisch spel iets wat mij lag. Het mooie van sport is dat je er alles voor doet. Elke dag ben ik naar Nieuwegein gegaan om te gaan herstellen. Ik weet nog heel goed de eerste basketbalwedstrijd na mijn herstel bij BC Utrecht. Mijn fysio zag de vurigheid weer in mijn terug; dat ik weer op het veld stond en enorm kon knallen. Dat sport zoiets met je kan doen is heel bijzonder!”

“Dat vind ik het mooie van sport: dat je alles meemaakt wat je in het leven ook meemaakt”